Je hebt natuurlijk gelijk, Alice, onze muzikale opvoeding is min of meer identiek. Ik vind het nog steeds heerlijk om naar muziek uit de jaren 80 en begin jaren 90 te luisteren. En ga er graag prat op dat ik veel weet van muziek. Mijn man en ik hebben elkaar gevonden in de liefde voor triviale feitjes over bands, producers en riffs. Ik heb met mijn zusje ooit de eerste popquiz bij ons in het dorp gewonnen. We kregen een geweldige prijs: twee uur radiomaken tijdens het jaarlijkse zomerfeest. Dat was echt fantastisch om te doen: favoriete plaatjes draaien met een gezellig praatje en weetje tussendoor. Goed voor een paar weken voorpret en een hoop spanning op de dag zelf.
Wekservice
Radio is een mooi medium, al luister ik eigenlijk alleen ’s morgens. Wij zijn jarenlang gewekt door 3FM, eerst Edwin Evers, daarna Giel Beelen. Ze hielden ons trouw op de hoogte van nieuws en nieuwe bands. Twee jaar geleden gingen we tijdelijk naar de Top 2000 en dat tijdelijke duurt nog voort. Sindsdien is het dus iedere morgen Gerard Ekdom. Zo ook een paar weken geleden, toen het musicalproject waarvoor ik de teksten schreef plotseling door hem werd genoemd. Onze opdrachtgever en meespelend filiaalmanager mocht uitgebreid vertellen over Sores in de Super, een AH-Erlebnis. Superleuk! Even daarvoor had ik zelf mijn zegje kunnen doen in de studio van Radio West. Op een hoge kruk, met een gigantische koptelefoon op en een microfoon voor mijn neus. Wat zou ik daar graag nog eens zitten, maar dan om wat over Weekendje Weg te vertellen!
Nog leuker
Maar nu over naar jouw vraag: heb ik me weleens flink in een mens vergist? Ja, hoor. Het gebeurt regelmatig dat mensen leuker blijken te zijn dan ik aanvankelijk dacht. Ik denk nogal makkelijk in hokjes (dat is heel gezond en bespaart me een hoop denkwerk, begrijp ik na het lezen van jouw blog). Sommige mensen hebben een nors gezicht of een muurtje om zich heen. Als je daar doorheen weet te breken, blijken ze vaak heel gezellig en waardevol. Andersom heb ik het nog niet vaak meegemaakt: dat mensen minder leuk waren dan ik dacht. Ik probeer iedereen open tegemoet te treden en over het algemeen helpt dat wel. Gelukkig. En mocht ik het niet zo goed met iemand kunnen vinden, dan klikt het niet. Dat mag ook. Hoe zit het met jouw eerste indrukken? Want je vraagt dat natuurlijk niet voor niets.
Pavlov
Iets heel anders, om toch weer even bij de muziek terug te komen. Klassieke muziek heeft bij mij een Pavlov-effect. Om me goed te kunnen concentreren als ik teksten schrijf (of het nu voor een website of voor een musical is) zet ik altijd klassieke muziek op. Er is een playlist op Spotify, Perfect Concentration genaamd, en die doet het echt voor mij. Mijn vingers vliegen plotseling over de toetsen en ik ga gewoon. Heb jij muziek aan als je schrijft?
Bakker van Winden is een ouderwetse briefwisseling tussen José van Winden en Alice Bakker. De penvriendinnen laten met liefde iedereen meegenieten van hun wel en wee. Bakker van Winden snijdt ze dik en bakt ze bruin!