Het afgelopen jaar heb ik, net als jij, Alice, een goed jaar gedraaid als freelancer. Ik heb veel gewerkt, veel verschillende dingen gedaan en veel minder pro deo. Dat mag ook wel. Ik timmer sinds 2010 aan de weg als tekstschrijver en schrijver, dit wordt mijn negende jaar. De eerste vijf jaar waren echt aftasten en investeren, nu begint de ervaring en het vertrouwen zijn vruchten af te werpen. Jij bent met jouw vijfjarig jubileum daarin een stuk verder dan ik toen!
Teamplayer
Sinds dit jaar maak ik weer een beetje onderdeel uit van een team en dat is een lekker gevoel. Mijn grootste opdrachtgever heeft me op zijn website vermeld als een van de creatieve krachten. Ik zou mijn vrijheid niet meer kwijt willen, maar dit geeft mij net een groter gevoel van zekerheid. Jij vroeg mij hoe ik aan zulke structurele opdrachten kom. Eigenlijk gaat dit altijd vanzelf. Ik word ingeschakeld voor een dingetje en als ik dat tot ons beider tevredenheid kan uitvoeren komt er vaak weer iets nieuws uit. Echt acquisitie plegen doe ik niet. Ik laat hier en daar mijn gezicht zien, in het echt en virtueel en sta open voor alle opdrachten die maar enigszins met taal te maken hebben. Nu word ik daar iets kritischer in, zoals ik in mijn vorige blog al aangaf, maar het blijft een groot avontuur.
Trots
Ben ik veranderd het afgelopen jaar? Deels geloof ik van wel. Ik denk dat ik vooral naar buiten toe zekerder ben geworden. De transformatie staat niet helemaal op zichzelf, de erkenning ging in stapjes, vanaf het moment dat ik in 2006 tot de Scriptschool werd toegelaten. Maar het succes van Weekendje Weg zorgde voor een grote sprong. Het blijft me vooral verbazen dat ik nog zo vierkant achter mijn boek sta. Het is iets waar ik echt trots op ben. Misschien omdat ik het helemaal zelf heb gedaan. Het is mijn verhaal en van niemand anders.
Status
Een boek publiceren geeft je een aparte status. Mensen waarvan ik het niet had verwacht kijken ineens tegen me op. Ik ben, net als jij, ‘de schrijver’ geworden. Maar dat is niet iets waarin ík veranderd ben. Pas hoorde ik iemand zeggen dat je pas een schrijver bent als je meerdere titels op je naam hebt staan. Daar ben ik het niet mee eens. Ik was altijd al een schrijver, maar de verhalen kwamen er alleen nog niet zo duidelijk uit. Ik ben dit jaar niet plotseling een schrijver geworden. En ik ben nog steeds dezelfde twijfelaar. Ook dat verandert, vrees ik, nooit.
Nieuw boek
Nu ben ik wel heel benieuwd naar jouw nieuwe boek. Kun je daar al iets over zeggen? Is het een vervolg op Slapen doen we morgen weer? Dezelfde jonge doelgroep? Spannend? Of ben je zo bijgelovig dat je dat zelfs helemaal voor jezelf wilt houden? En wat is op dit moment het moeilijkste aan het schrijven?
Bakker van Winden is een ouderwetse briefwisseling tussen José van Winden en Alice Bakker, maar dan in een modern digitaal jasje. De penvriendinnen laten met liefde iedereen meegenieten van hun wel en wee. Ze schrijven over het schrijven en het ondernemen. Bakker van Winden snijdt ze dik en bakt ze bruin!