Natuurlijk is het sowieso gezellig om met de meiden weer eens een filmpje te pakken. En zo’n Ladiesnight is dan wel weer eens wat anders. Een (plastic) glaasje prikwijn, een flesje lauwe Cola Light en een zakje taaie popcorn moeten de feestvreugde verhogen. En een heuse verloting van wat cadeaupakketjes van sponsors is natuurlijk even erg spannend. Een goodybag met crèmetje zus en zo en een oude Grazia zorgen ervoor dat je ook na het avondje uit nog wat kunt genieten. Maar verder was de film, Smoorverliefd, wat mij betreft niet veel soeps.
Zo, dat is nog eens een statement van een ouwe zemelaar! En wat was nu het grootste probleem met deze film? Hij raakte me niet. Geen schaterlach (het is tenslotte een romantische comedy), maar ook geen enkele traan werd mij ontlokt, ondanks alle ellende die de personages doormaken. Terwijl ik toch liever met een groot pak zakdoekjes in de zaal ga zitten. En menigmaal met een dikke keel de bioscoop uit loop.
Mijn analyse over het waarom begon al in de donkere filmzaal. En dan weet je zeker dat er iets niet klopt, want in een goed verhaal wordt je meegesleurd, naar nieuwe werelden, nieuwe situaties, met herkenbare emoties.
Lag het aan de acteurs en actrices? Ik vond ze geen van allen echt geloofwaardig, Rik Launspach en Anna Drijver nog wel het minst. Niet goed gecast? Susan Visser deed haar rol in Gooische Vrouwen nog eens dunnetjes over en dat is misschien onderhand wat uitgekauwd. Hier voelde het in ieder geval zielloos.
Lag het aan de montage? Ik ben niet echt een kenner, maar zag hier en daar wel wat heel slordige overgangen van cut naar cut en een continuïteitsprobleempje met een, dan wel, dan niet, brandende kaars. Ik krijg het gevoel dat de afwerking van de film een haastklus is geweest.
Lag het aan het script? Tja. Hoe zou het Vlaamse origineel zijn geweest? De structuur voelt chaotisch, de scènes vloeien niet mooi in elkaar over. De verhoudingen die worden neergezet zijn nogal karikaturaal, omdat de personages ééndimensionaal zijn gebleven. Ik vond de seksscènes weinig origineel en veel te veel van hetzelfde. En een stel dat graag zwanger wil worden, wat niet lukt en uiteindelijk wel, maar wie is dan de vader; waar zagen we dat toch eerder? (En wat mij betreft beter? Al was ik over Alles is Familie ook niet onverdeeld positief.)
Wel mooi? Dat vader Nick zijn dochter niet voor vol aan ziet. In zijn ogen blijft zij altijd een fröbelende kleuter. Mooi gevonden en uitgevoerd. Toch voelt het ook als een soort trucje, na één zo’n scène geloof je het wel.
Opmerkelijkste aan Smoorverliefd? Dat Johnny de Mol eigenlijk nog de beste prestatie neerzette. Hem geloofde ik namelijk wel. En? Dat ik graag zou willen laten zien dat ik het beter kan.
p.s. Heb je Smoorverliefd ook gezien en vond je ’t helemaal geweldig? Laat het me weten! Wat is eigenlijk jouw favoriete film?