Er was een tijd dat ik boodschappen doen leuk vond. Ik maakte een lijst van alle vaste dingen die we iedere week nodig hadden en verder kocht ik waar ik zin in had. Vaak uiteraard gedreven door de “wat eten we vandaag” tips in de supermarkt en de nieuwe producten.
Biologisch
Later gingen we op de biologische toer. We hadden een biologisch groetenabonnement en daar paste ik de maaltijden en dus de boodschappen op aan. Onze supermarkt was niet gek, sprong in op de duurzame trend met steeds meer pure en eerlijke producten, die ik uiteraard kocht. Vervolgens gingen we over op minder vlees, niet eens zozeer vanwege het dierenleed in de bio-industrie, maar meer nog vanwege het feit dat vleeseters een veel groter beslag leggen op de grondstoffen op aarde. Tussendoor probeerde ik ook nog wat op te pikken van de verschillende dieetgoeroe’s die zich in een steeds hoger tempo opvolgden. En dus aten we ontbijtkoek en eierkoeken (Sonja Bakker), meer eiwitten en minder pasta’s (Dr Frank) en dronken we sloten rode wijn (Montignac). En ook andere gezondheidsadviezen nam ik mee: kaas met minder zout en minder vet (beter voor je hart), geen light dranken (want kunstmatige zoetstoffen zijn kankerverwekkend) en altijd bakken in olijfolie.
Goedkoop
Tot een jaar geleden, toen bleek dat we toch echt wat meer op de kleintjes moesten gaan letten. Er was vanaf dat moment nog maar één criterium. Wat is het goedkoopst? Dat was eerst niet zo leuk, maar went ook. En eigenlijk is het wel makkelijk als je niet meer hoeft te kiezen tussen alle merken pindakaas, maar gewoon kunt gaan voor de prijsvechter. Een vast (digitaal) boodschappenlijstje en een wekelijkse planning van al het avondeten zorgden ervoor dat mijn rondje door de supermarkt steeds sneller werd. Bovendien hoefden we minder weg te gooien, omdat ik alleen kocht wat ik nodig had en minder gedreven werd door impulsen.
Dodelijk
Toch ben ik nog steeds erg gevoelig voor alle informatie over eten. En ik erger me er vooral dood aan. Want elke keer is er wel weer een nieuwe gif aan te wijzen. Was het vroeger vet (roomboter is dodelijk!), nu is het suiker (nog dodelijker, vooral als glucosefructose!). En wat dacht je van de broodverbeteraars in fabrieksbrood? Paardenvlees is het laatste drama. En ik maar denken dat paardenvlees voor ons in alle opzichten beter is, want minder vet, goedkoper en niet uit de bio-industrie. Helaas… En zo is er elke keer wel wat.
Pragmatisch
Wat moet ik nu? Zelf (spelt)brood gaan bakken? (tijdrovend!) Limonadesiroop in de natuurwinkel kopen? (duur!) Eten van eigen moestuin en kippen? (omslachtig!) Ik kies toch maar weer voor mijn pragmatische zelf. Laveer tussen goedkoop en gemakkelijk en goed en ingewikkeld. En ik mijd superfoods, want waarschijnlijk zijn deze gehypte geldverslinders over 10 jaar doodsoorzaak nummer 1.
p.s. herken je je hierin? Lees dan eens het blad Genoeg. Ik vind het erg inspirerend!