Naast de Kringloopwinkel aan de Rotterdamseweg 404 in Delft zit het Naaiatelier van Stichting Stunt. Hier werken mensen, jongeren en wat ouderen, die een afstand hebben tot de arbeidsmarkt. Ik sta er voor de deur, omdat ik op Facebook een oproep zag staan: breng je oude spijkerbroeken bij ons, dan maken wij er horecaschorten van. En hoewel FB even op een laag pitje staat (daarover later meer) heb ik dit mooi even kunnen meepikken.
Uit de mode
Al vanaf dat ik zwanger was van mijn eerste kindje, krijg ik regelmatig kinderkleding toegeschoven van familie en vrienden. Daar ben ik altijd heel blij, want het heeft me heel veel winkeltijd en -geld bespaard in de afgelopen jaren. Ik neem nog steeds alles aan, maar laat de jongens tegenwoordig vooral zelf kiezen wat ze nog willen dragen. Nu ik alleen nog maar tieners in huis heb, wordt er vaker kleding afgewezen. De jongens zijn alledrie vrij smal van postuur, de helft van de broeken glijdt zo van hun kont af, dus de bredere modellen gaan direct al in de ‘zak van Max’. Maar ik heb in de loop der jaren ontdekt dat toch ook de jongenskleding aan mode onderhevig is. Trek die gasten een broek van vijf jaar geleden aan en het klopt van geen kanten.
Tas vol spijkerbroeken
Ik heb na het uitruimen van de kledingkasten en voorraadstapels een flinke tas vol spijkerbroeken verzameld. Normaal gesproken gaat die in de kledingcontainer of langs de kant van de weg voor de één of andere inzamelingsactie, maar nu heb ik dus dat Facebook bericht gezien. Ik stap op de fiets en kom via een flinke omweg op de plaats van bestemming. Ik weet niet precies waar ik op de Rotterdamseweg moet zijn en besluit via het Abtswoudsebos naar de fietsbrug bij de Zweth te rijden en daar de Schie over te steken. Na een fikse tegenwind sta ik alsnog voor de Kringloopwinkel, een plek waar we in de loop der jaren al heel veel boeken, speelgoed en spellen hebben achtergelaten. Oh… is het hier?!
Hergebruik
Eenmaal binnen word ik door aardige medewerkers naar achteren geleid, door een loods vol spullen. Ik voel me soms schuldig dat ik anderen met mijn oneindige hoeveelheid troep opzadel, maar dat blijkt helemaal niet nodig. Het lijkt nu misschien een bende, maar uiteindelijk beland alles keurig netjes op de schappen van de winkel. En dan is het geen troep meer, maar prima handelswaar. Ik mag zelf een trap op naar het Naaiatelier, waar hard wordt gewerkt. Mijn tas met spijkerbroeken wordt met groot enthousiasme aangepakt. De begeleidster, ik ben vergeten haar naam te vragen, is blij, want haar voorraad begint net een beetje op te raken. Op paspoppen hangen voorbeelden van de horecaschorten. Zo één zou ik er zelf nog wel willen hebben. Er worden, lees ik later op de website, door de medewerkers in dit leerwerkbedrijf nog veel meer mooie dingen gemaakt. Upcyclen, noem je dat, ofwel functioneel hergebruik. Ik ben er een groot fan van. Mijn moeder was vroeger heel handig met lappen stof. Het is of ik haar op deze manier weer aan het werk zet. Bijzonder!
Wil je ook graag na de grote opruimwoede je textiel doneren? Ga langs bij het Naaiatelier!