Ik heb me, als potentiele wereldverbeteraar, natuurlijk ingeschreven voor de Palmoliechallenge deze maand. Maar om eerlijk te zijn, valt het me vies tegen. Ik scheid mijn afval, ga overal op de fiets of met het ov naartoe, eet zoveel mogelijk vers, fair trade en beter leven en probeer ons plastic afval te verminderen. Ik ben voor mijn gevoel dus al best goed bezig. Maar oei, oei, wat doe ik nog veel fout als het om palmolie gaat.
Schuldgevoel
Ik heb me weleens eerder in een blogbericht druk gemaakt om mijn strijd tussen goedkoop en beter voor milieu en dier en gaf eerlijk toe dat ik van de compromissen ben. Ik vind mijn leven al ingewikkeld genoeg en wil dus niet de hele dag nadenken over waar mijn eten vandaan komt. Gewoon eens lekker zonder schuldgevoel een koekje in mijn mond stoppen is al vrij lastig, omdat ik dan op mijn kop krijg van het Sugarchallenge stemmetje in mijn hoofd. Wat het nog lastiger maakt, is dat ik met vier mannen in huis woon, die niets hebben met de palmolieproblematiek en vooral geen last willen hebben van mijn stille activisme. Dus als we ineens dure, vloeibare pindakaas op tafel hebben staan, krijg ik de wind van voren.
Huid en tanden
Na een paar dagen had ik een mailbox vol met waarschuwingen en een lijst met te vermijden hulpstoffen en kreeg ik het gevoel dat ik niets goed kan doen. Ik was er wel een beetje klaar mee. Tot ik de simpele recepten ontdekte voor het zelf maken van tandpasta en scrubzout. Ik hoef daar geen etiketten voor te lezen en hoef het ook mijn jongens niet op te dringen. Het is geen dagelijkse zoektocht in de supermarkt. Als ik tijd heb ga ik naar de reformwinkel om de ingrediënten te halen en ga ik lekker kokkerellen. Voor mijn huid en tanden. Doe ik, naast het gebruiken van palmolievrije zonnebrandcrème, toch nog iets goeds voor de planeet. En elk klein stapje is er een, toch?
Veel tips om duurzamer te leven vind je bij Zaalingen.
Verkapt is een spannend boek van Boek10 collega Janneke Bazelmans over de palmoliestrijd.