Ha Alice,
“Strooi jij jouw mening zomaar in het openbaar rond?”, vraag je me in jouw blogbericht. Sinds ik (soms iets te) actief ben op sociale media is dat best wel een dingetje, ja. In gezelschap ben ik over het algemeen degene die van een afstandje toekijkt. Bij verhitte discussie trek ik me een beetje terug. Vroeger was mijn stem te zacht om boven anderen uit te komen. Nu kan ik wel beter mijn mond opentrekken als het nodig is. Maar in gezelschap mijn mening laten horen, dat zal je me niet zo snel zien doen. Ik heb namelijk de neiging die te laten bepalen door de laatst gehoorde spreker en ik laat me gemakkelijk afkappen door anderen. Ik zal daardoor nooit een discussie winnen, dus laat ik het maar zo. Maar….
Te beleefd
Ik ben ook nogal beleefd van aard. Als iemand mij een vraag stelt, geef ik daar antwoord op. Op sociale media (whatsapp, Facebook, Twitter) worden continu vragen gesteld. En dan voel ik me gedwongen om te antwoorden. Ik heb meer dan 500 FB vrienden, waarvan misschien 10% echte vrienden en familie zijn. Het merendeel van die andere vrienden reageert nergens op en dan dreig ik weleens te vergeten dat ze ook in het publiek staan en dus alles kunnen meelezen. Het is iets dat ik op Facebook dus niet kan: alleen maar van een afstand toekijken, terwijl ik dat in “het echte leven” wel doe. Bizar eigenlijk!
No flow
De laatste jaren hoor je veel van mensen die sociale media uit hun leven willen bannen. Mooi om te zien dat jij dat helemaal niet hebt! Facebook en Twitter hebben mij ook heel veel gebracht. Het heeft mij de mogelijkheid gegeven om contact te leggen met allerlei mensen, met jou en de andere Boek10-ers bijvoorbeeld. En dat vind ik heel inspirerend. Het heeft me ook voor mijn werk geen windeieren gelegd. Maar het leidt mij ook enorm af. Vooral als ik aan het schrijven ben. Het houdt me weg van een echte flow en dat vind ik heel vervelend. Ik blijf dus schipperen.
Grijze duiven
Ik moest lachen om jouw opmerking over stiekem bekertjes laten vallen tijdens een evenement. Dat is dan weer een duidelijke overeenkomst tussen ons: het bezoeken van concerten en festivals. En dat brengt me bij een hele andere vraag. Ik was laatst bij een concert van De Dijk in Het Paard. Wij waren overduidelijk de jonkies in de zaal, al ben ik inmiddels ook deel van de Radio2 doelgroep. Ik vroeg me af toen ik naar die grijze duiven op het podium keek. Word je ooit te oud voor popmuziek? En met welke muziek ben jij eigenlijk opgegroeid?
Bakker van Winden is een ouderwetse briefwisseling tussen José van Winden en Alice Bakker. De penvriendinnen laten met liefde iedereen meegenieten van hun wel en wee. Bakker van Winden snijdt ze dik en bakt ze bruin!