Mijn schrijfworkshop was een heerlijke, succesvolle afsluiting van een bijzonder jaar. Ik raad het je zeker aan ook zoiets te proberen, Alice! Een paar jaar geleden vroeg een kinderopvangorganisatie mij of ik een workshopserie voor de naschoolse opvang kon verzorgen. Ik had nog niet veel opdrachten, dus pakte alles aan dat op mijn pad kwam. Sommige dingen bleven, andere nam ik me voor om nooit meer te doen (niet leuk en slecht betaald, waarschijnlijk, zoals je zo treffend stelt in jouw blog Voor een appel en een ei). Ik stelde een allegaartje samen van kennis en ervaring uit de schrijfopleidingen die ik heb gevolgd en schrijfoefeningen voor kinderen die ik in een paar boekjes in de bibliotheek vond. En dat beviel heel goed. Kinderen enthousiast en de docent kreeg er energie van. Dus de workshops bleven.
Fantasieknopje
Volwassenen hebben iets meer moeite om hun fantasieknopje aan te zetten (naar De Notenkraker van Edwin Rutten). Ze nemen het al snel te serieus, willen iets leren en presteren en daardoor blokkeren ze. Maar daar heb ik iets op gevonden: leegschrijven en losschrijven. Tien minuten alles opschrijven dat in je hoofd op komt, van boodschappen- en to-dolijstjes tot het conflict met de buren. Pen op het papier en niet stoppen om te structuren of na te denken. Ik leerde dit ooit tijdens een workshop mindfulness en vond het weer terug in The artist way van Julia Cameron. Een boek waar ik iedere keer op terugval als ik geblokkeerd raak. Tot zover het leegschrijven.
Losschrijven
Dan komt het losschrijven. Het begint met het op papier beschrijven van een voorwerp of situatie, gebruikmakend van alle zintuigen. Na een tijdje roep ik dan: en wat roept het ding bij je op? Welke associaties of herinneringen komen boven? En dan blijkt dat de meeste deelnemers al door waren naar die volgende fase. Ze zijn eigenlijk vanzelf al verhalen gaan schrijven. Tijdens mijn laatste workshop schreef iedereen een verhaal met als titel: Het kerstdiner en klonk er hier en daar gegrinnik. Waarom dat zo was, bleek toen ze allemaal het epistel mochten voordragen. We hebben heel geconcentreerd naar iedereen geluisterd, maar soms ook tranen in de ogen gelachen. Het mooiste deel van de avond: de trots bij iedereen die voorlas en voor mij de diversiteit van de verhalen, qua inhoud, vorm en structuur. Iedereen kan verhalen schrijven, dat bleek maar weer.
Ontdeklijstje
Slecht betaald en niet leuk is geen goede combinatie. Dat probeerde ik in 2017 al te vermijden en zal ik ook in 2018 niet doen. Ik word steeds beter in nee zeggen, maar een schemaatje als dat van jou gaat daar vast bij helpen. Iets wat nog op mijn ontdeklijstje staat, is toneelspelen. Ik ben heel slecht in ‘live’ verhalen vertellen en daar zou ik wel wat aan willen doen. Misschien komt dat op mijn pad dit jaar en dan ga ik ervoor. Zo treed ik ieder jaar tegemoet. Ik plan niet, maar ga mee met de stroom, zolang die maar enigszins de kant op blijft gaan die ik voor ogen heb. Hoe zit dat met jou, succesvolle freelancer? Heb jij een planning voor 2018?
Bakker van Winden is een ouderwetse briefwisseling tussen José van Winden en Alice Bakker. De penvriendinnen laten met liefde iedereen meegenieten van hun wel en wee. Bakker van Winden snijdt ze dik en bakt ze bruin!