Ik rook niet, drink af en toe, snoep te veel, maar wat ik vooral teveel doe is Facebook (en andere sociale media) checken. Ik schaam me er soms voor, maar niet te erg, want ik ben zeker niet de enige. Maar ik voel met enige regelmaat dat het genoeg is geweest.
Contact
Facebook heeft me veel gebracht. Het heeft me in contact gebracht met deelnemers van The Entertainment Experience in 2011/2012 (de meeste zie ik regelmatig op dit platform, maar heb ik nooit in het echt ontmoet). Het heeft ervoor gezorgd dat ik de eerste keer mee kon doen met een 48-hour filmproject (Cinekid in 2013). Het maakte dat ik het contact vernieuwde met mijn vriendengroepje uit Havo 4/5. Ik zie er mijn familieleden uit alle hoeken van Nederland en Canada regelmatig voorbijkomen. Het heeft mijn debuutroman Weekendje Weg geïntroduceerd bij lezers buiten mijn woonplaats en vrienden- en kennissenkring. Ik word iedere dag herinnerd aan activiteiten van de jaren ervoor. Ik heb mijn foto’s netjes op een rijtje. En dat allemaal voor niets, behalve dan mijn hele hebben en houden.
Zelfpromotie
Ik heb gretig gebruik gemaakt van alle mogelijkheden, heb verschillende pagina’s gemaakt, ook voor andere bedrijven. Gebruikte mijn Facebookaccount om gemakkelijker in te loggen op allerlei websites en apps. Ik heb mijn ‘vriendenkring’ steeds verder uitgebreid voor mijn eigen gewin en zelfpromotie. Nu ben ik zover dat ik 561 ‘vrienden’ heb, en respectievelijk 267, 213 en 39 volgers. Wat moet ik met al die mensen? Wat moet ik met al die filmpjes, grappige plaatjes, oproepen, foto’s, al die schreeuwen om aandacht.
Geen gezwaai
Ik geloof dat dat mijn grootste probleem nu is. Privacyschending, verkoop van data aan advertentieplatforms, spionageactiviteiten. Het is allemaal heel erg. Maar dat is niet de reden dat ik er genoeg van heb. Ik wil gewoon even geen gekleurde plaatjes meer, geen bewegend beeld, geen knipogen, geen verzoeken, geen gezwaai. Dan kun je zeggen: kijk gewoon niet. Ja, dat kan. Dat zou kunnen. Iemand anders zou dat kunnen, maar ik dus niet. De Facebook app zit al maanden niet meer op mijn telefoon, maar denk maar niet dat ik ervan weg blijf. Ik kan ook de helft van mijn ‘vrienden’ schrappen, maar dat vind ik dan weer veel te veel gedoe.
Schreeuwers
Iedereen valt nu over Arjen Lubach heen en zijn Bye Bye-actie. Het is hypocriet, huichelachtig, hij gaat toch niet stoppen, het is een ordinaire publiciteitsstunt, dan moet hij ook gelijk met Google stoppen etc. etc. Dat interesseert me geen bal. De grootste schreeuwers zijn net zo hooked als ik en ieder ander. Pak een rookverslaafde zijn sigaretten af en hij schreeuwt moord en brand. Waren we ongelukkiger zonder Facebook? Was ons leven armer? Nee, toch? Dus waarom niet (l)even zonder?
Bye bye
Mijn Facebookprofiel helemaal voorgoed, definitief verwijderen, dat gaat me geloof ik net even te ver. Maar deactiveren en kijken of dat helpt, dat is een goed idee. Eens kijken hoeveel tijd ik over houd. En misschien kom ik straks met hangende pootjes terug of schrijf ik er nog eens een boek over. Bye, bye!
Mooi, dit José. Ik heb ooit in een vakantie 2 weken niet gekeken. Hield tijd over. Miste het eerst wel en toen niet. Ik vind het fijn om de fijne kanten te gebruiken. En soms een paar dagen rust in te lassen. We zien elkaar vadt op een andere manier weer. Groet, zonder knipoog, zwaai of plaatje.