Het is een mooie zondagmiddag in september. Zo één waarbij je je afvraagt: “Wat zullen we vandaag eens gaan doen?” Manlief is met twee zonen naar “de voetbal” en ik besluit met onze 3e zoon de natuur op te zoeken in Schiedam. In Schiedam? Ja, dat kan! Er staat een hele stevige bries, één die kenmerkend is voor 2011, en dus laten we dit keer de fietsen in de schuur en trekken we met de auto het buitengebied in. Onderweg wijs ik op de mooie boerderijen aan de Zouteveenseweg. “Als je achterom kijkt, zijn ze nog veel mooier”, zeg ik en prompt zit de achtjarige achterstevoren in zijn stoelverhoger. Luisterde hij altijd maar zo goed…
Hij mag de TomTom instellen, want ik weet wel hoe we met de fiets bij Natuurcentrum de Boshoek komen, maar met de auto dwars door Vlaardingen is een heel ander verhaal. Ik vertrouw volkomen op de Vlaamse stem en schiet daardoor bijna de snelweg op richting Rotterdam. Dat was nu ook weer niet de bedoeling. We negeren verder de aanwijzingen van het navigatiesysteem en vertrouwen op ons richtinggevoel. En gelukkig hangen er al snel bordjes om dit gevoel te ondersteunen. Het centrum staat uitstekend aangegeven en er is voldoende parkeerruimte in de buurt. Vol bewondering kijkt zoonlief naar de hoge flats. Wonen daar allemaal mensen? Ja, flats die zie je bij ons in Schipluiden niet. Samen tellen we de woonlagen (10) en de balkondeuren op een rij (14). En met behulp van de tafels komen we aan 140 huizen op een kluitje. Dat is best veel!
We lopen verder naar het Centrum. Daar is het erg gezellig met allerlei kraampjes. Wij hebben echter geen tijd om te neuzen; eerst snel naar de roofvogelshow. We pikken er net het laatste mooie staartje van mee. Een jongen heeft een riem om met daaraan een konijnenpootje. Voor de grap krijgt hij ook nog twee konijnenoren op zijn hoofd. En dan rennen! Vlak voor onze neus weet een vogel (valk? havik?) het pootje te pakken. Het is een indrukwekkend gezicht. De show is afgelopen en wij nemen een kijkje bij de gieren, uilen, valken die ieder op een eigen stokje tentoon staan gesteld. Het wordt een zielig gezicht als er één maar blijft proberen om op te vliegen. Hij pikt aan het touw om zijn pootje en maakt er piepende geluidjes bij. Als je dat zo ziet, begrijp je waarom sommige organisaties dit soort shows willen verbieden. Maar aan de andere kant is het natuurlijk machtig om deze beesten van zo dichtbij te kunnen zien (vliegen).
Ook binnen bij het natuurcentrum is van alles te zien. Veel opgezette dieren die in onze eigen omgeving voorkomen: water- en weidevogels, ratten, hermelijnen. We kijken onze ogen uit. Maar er is nog meer. Zoonlief’s ogen beginnen te glimmen als hij een andere jongen een nestkastje in elkaar ziet timmeren. Dat zou hij ook wel willen! We kopen bij het winkeltje het allerlaatste bouwpakket (nummer 26!) en melden ons bij een handige vrijwilliger. Het is een hele aardige meneer die de jongens het liefst dingen zelf laat uitzoeken en ervaren. Met hamer, spijkers, schroeven en een boormachine levert dit uiteindelijk een prachtig resultaat op. Helaas missen we nu de laatste roofvogelshow, maar hebben we ook het geluk om bij een forse bui binnen te staan. Tegen de tijd dat het huisje af is, is de lucht weer opgeklaard. We kunnen net nog één keer langs de kraampjes lopen voor de markt is afgelopen. We proeven overheerlijk zoete tomaatjes, radijsjes en paprika’s, waarvan we natuurlijk een zakje mee naar huis nemen. En ook Oudhollands snoep, perensap en zwarte knoflook moeten thuis geproefd gaan worden. Met onze handen vol en een ervaring rijker stappen we weer in de auto. De Boshoek is leuk!