Als ze bij de tweedehandszaak jouw kleding of spullen niet aan willen nemen, kunnen er twee dingen aan de hand zijn:
1) je koopwaar is versleten en/of compleet uit de mode
(Ik wilde eigenlijk afgeragd schrijven, maar toen ik dat woord googelde bleek het buiten het Westland een hele andere betekenis te hebben dan die ik bedoelde; mijn laptop kreeg er spontaan rode oortjes van – had hij oortjes gehad. Dus houd ik het maar bij versleten)
2) er zijn te veel spullen
Ik opteer in dit geval toch voor het tweede. Heb je wel eens geprobeerd om een Maxi Cosi via Marktplaats te verkopen? Weet je hoeveel die dingen nieuw kosten? Al heb je nog zo’n mooie kalfslederen of Louis Vuitton bekleding en heeft er nooit een kind in gespuugd, je raakt ‘m tweedehands aan de straatstenen niet kwijt. Wat hebben we het toch slecht, denk ik dan. Of…misschien hebben we het wel zo slecht dat we alleen nog maar willen verkopen en niet kopen? Haha, nee, dat lijkt me niet.
Maar ja, ik en wat vriendinnen met mij hebben het er moeilijk mee. We schuiven kinderkleertjes en speelgoed naar elkaar door, maar op een bepaald moment stopt het. Zoals de bom in “Ik hou van Holland”: wie het skipak het laatste vast heeft is de pineut. Want waar laat je ‘m dan nog? Uiteindelijk stop je het dan toch maar in de zak voor het Reumafonds of de Sahellanden. En dan maar hopen dat iemand het nog draagt en er plezier van heeft. Hoewel…een skipak in de Sahel?
Zozo in een gulle bui? Wel aardig om het gratis weg te geven.