Lower impact week

Zo, de laatste dag van de Low Impact, ik bedoel, No Impact Week. En de moeilijkste, want deze dag is een rustdag, dus eigenlijk mag ik alleen hangen op de bank met een boek. Maar ik ga lekker mijn week evalueren. Voor ons geen No Impact, maar Lots of Impact Week. Dacht ik dat we met ons gezinnetje al heel goed bezig waren, want ik doe (bijna) alles met de fiets, OV en benenwagen, we eten weinig vlees en dan over het algemeen alleen biologisch, onze droger gaat bij hoge uitzondering aan etc. etc. Toch zijn er wel wat aanpassingen geweest. Zo was er het afschaffen van de “schoolkoekjes”. Een memorabel moment. We (onze drie kinderen en ik) zijn er namelijk erg aan gewend geraakt om elke ochtend een pakje Sultana’s, Spongebob koekjes, Smoeltjes en noem ze allemaal maar op, met een slaapdronken hoofd in de schooltassen te mikken. Die tijd is voorgoed voorbij. Voortaan krijgen ze in een herbruikbaar bakje stukjes fruit of speculaasjes mee naar school. – Al moet ik daarover nog wel de strijd aangaan met mijn middelste zoon. Hij gaat er namelijk nog vanuit dat alles na deze week weer bij het oude is. Have I got news for him ;-). –

Daarnaast heb ik de verwarmingsroutine aangepast. Voorheen ging om 7 uur de verwarming opwarmen naar 19 graden en ’s avonds om half 11 weer terug naar 15. Tussendoor, als ik het koud kreeg, zette ik er een tandje bij. Maar nu staat de thermostaat constant op 15. Als ik het koud krijg, trek ik een vest en sloffen aan of ik ga wat poetsen. Ik zeg niet dat het de hele winter zo blijft, maar vooralsnog bevalt het mij wel. Ik heb het gevoel dat mijn lichaam mijzelf eigenlijk prima warm kan houden. En dan ben ik nog de koukleum van de familie. En last but not least heb ik een hele praktische les geleerd deze week. Namelijk, dat als je pasta of groenten kookt, de gaspit uitkan op het moment dat het water het kookpunt heeft bereikt. Garen in net niet meer kokend water gaat hartstikke goed en bovendien scheelt het me het schoonboenen van mijn gasstel. Want over het algemeen kookt mijn pasta over, al draai ik de knop naar het kleinste vlammetje.

Een moment waarop ik extra trots was op mezelf was, toen ik bij de bakker mijn eierkoeken en croissants niet in een nieuw plastic zakje kreeg, maar vol overtuiging twee reeds gebruikte broodzakken overhandigde. Toen ik toelichtte dat dit vanwege de no impact week was, keek het bakkersmeisje me vol bewondering aan. Wat goed zeg!, zei ze. Nu heb ik een la vol met plastic zakjes voor brood en groenten en fruit. Ik hoop maar dat ik ze bij de volgende boodschappen niet vergeet mee te nemen, want anders wordt de plastic berg in huis alleen maar groter. Wat de kinderen deze week erg leuk vonden, was het eten bij kaarslicht. Ik heb alleen wel idioot veel lucifers gebruikt en bij daglicht viel het me op dat ik mijn hele huis ondergeknoeid heb met kaarsvet om zo het lucifergebruik te verminderen. Dat is een beetje jammer…

Goed bevallen, dus, deze week. Geen extreme dingen gedaan, geen extreme dingen gelaten, maar wel bewuster geleefd. Oh ja, nog één voordeel. Ik hoef van mezelf geen nieuwe winterjas en laarzen te kopen. En dat scheelt toch een hoop stress!