Ik ben geen tekstschrijver

Of toch?

Zo nu en dan reageer ik op een vacature, meestal is dat voor een communicatiemedewerker of tekstschrijver. Hoewel ik me bevoorrecht voel dat ik de vrijheid heb om mijn eigen werk te kiezen en mijn eigen werktijden te bepalen, mis ik soms wat vastigheid. Vaste collega’s, een vaste werkplek buitenshuis (al zijn die momenteel overal leeg) en een vast salaris, al is het maar een beetje. Ik was benaderd met de vraag of ik het zag zitten om bij een tekstschrijverspool aan te schuiven. En aangezien ik op dit moment vooral met eigen toffe schrijfprojecten bezig ben en niet veel betaalde opdrachten in het vooruitzicht heb, leek me dat wel wat.

Tanden

Maar toen moest ik kritisch gaan kijken naar mijn laatste opdrachten: wat goed ging en wat niet, waar ik net een tandje harder voor ging lopen. En wat bleek: ik ben niet echt een tekstschrijver. Ik schrijf wel teksten, maar waar ik het meeste plezier aan beleef is mijn tanden zetten in teksten van anderen. 

• Geef mij een blogbericht dat alle kanten op gaat, 
• Geef mij een droge opsomming van artikelen, feiten of onderzoeksresultaten
• Geef mij een stapel losse documenten dat een geheel moet worden

Dan ben ik in mijn element! Ik structureer, schuif, schrap, voeg levendige voorbeelden toe, zorg dat alinea’s lekker in elkaar overlopen, maak zinnen actief. Net zo lang tot jouw tekst prettiger leesbaar is. Niet alleen omdat dat fijner is voor jouw lezer, maar ook om te zorgen dat jouw boodschap beter over komt.

Dat is alles.

En intussen heb ik de eerste versie van mijn tweede roman naar een proeflezer gestuurd!

Want:

“Artikelen, slagzinnen, een zakelijke instructie, een grappige column of een bondige tekst voor een website: tekstschrijvers moeten kunnen goochelen met woorden…Soms zijn het schrijvers van fictie die met (zakelijke) schrijfopdrachten hun inkomen aanvullen.” (carrieretijger.nl)