Soms moet je ook gewoon door de zure appel heen bijten. Dat lijkt in het bijzonder te gelden voor drama van Nederlandse bodem. Enkele maanden geleden ben ik voortijdig afgehaakt bij het kijken van de dramaserie Overspel. Ik vond de eerste twee afleveringen dramatisch traag en vooral Sylvia Hoeks in haar rol als fotografe “die het moeilijk heeft en daarbij heel moeilijk kijkt” stuitend. Eigenlijk verwachtte ik ieder moment een dijkdoorbraak. Maar aangezien ik overal lovende kritieken las, ging ik ervan uit dat ik het mis had en kon ik, dankzij Uitzending Gemist, alsnog een paar afleveringen meepikken. Helaas niet alles.
Niet noodlot, maar keuze
Nu ben ik gelukkig iets eerder tot inkeer gekomen. Ook van Lijn 32 vond ik de eerste afleveringen niet zo goed. Wel goed geacteerd enzo, maar vooral erg erg en steeds erger. En dan het idee dat je de afloop al kent. Dat je weet dat die personages, waar je in de loop van de weken van bent gaan houden, in de laatste aflevering in een bus zullen worden opgeblazen. Waarom zou je dan de moeite nemen om ze te leren kennen? Een paar dagen geleden heb ik toch maar de stoute schoenen aangetrokken en aflevering 6 gezien en hoewel er weer nare dingen gebeuren met de goed uitgewerkte karakters in de serie verheugde ik me dit keer wel op de volgende aflevering. En waarom is dat dan? Ik heb het idee dat de personages dit keer een keuze hebben. Het is geen noodlot dat ze dieper “in the shit” duwt, maar ze maken een bepaalde keuze die door hun karakter volkomen gerechtvaardigd wordt. Deze is waarschijnlijk niet echt bewust, maar toch…het is een keuze.
Uitgewerkte lijntjes
Vandaag heb ik de laatste twee afleveringen gezien. Ik ben er getuige van geweest hoe alle lijntjes één voor één tot het einde toe perfect werden uitgewerkt, met een verrassende twist (voor mij in ieder geval, maar ik ben betrekkelijk gemakkelijk te verrassen) tot slot. En, gelukkig, volgens het boekje, werd niet alles keurig omgezoomd. Hier en daar is nog een enkel rafeltje blijven zitten.
Bitterzoet
Ik heb gehoord dat de voorbereidingen voor een vervolg van Overspel in volle gang zijn. Dit keer ben ik gewaarschuwd: ik kijk direct, want nu weet ik het zeker: na het zuur, komt het (bitter)zoet!