Twitter is een super uitvinding voor wannabe’s zoals ik. Ik volg mensen als Martin Koolhoven en dan lijkt het net alsof ze mij ook kennen. Het is alsof ik erbij hoor en, wat dan serieus wel goed voor mij is, de kloof tussen de gevestigde namen en mijn persoontje is virtueel kleiner. Dus, als ik zo’n regisseur de volgende keer zie en ik iets zinnigs te zeggen heb, durf ik er eerder op af te stappen. Twitter als hulpmiddel voor muurbloempjes en wannabe’s. Ai, twitteren is opeens een stuk minder cool :-0.