Hoe heeft ie me dit kunnen flikken. Ik had natuurlijk kunnen weten dat dit zou gaan gebeuren. Dit is waar iedereen me altijd voor waarschuwt, maar toch… Wat me nog het meest boos maakt (want ik ben echt pissed off!) is dat het me zoveel kan schelen. Het was toch maar een lolletje. Ik had toch nooit echt serieus verwacht dat hij haar zou verlaten voor mij? Godver… wat voel ik me klote! Ben ik even blij dat ik nu voor die paar maanden de rimboe in kan! En daarna? Zo snel mogelijk naar Dubai. Van de polder naar de woestijn en daarna zal ik wel weer zijn afgekoeld. Voorlopig gewoon maar rustig aan de slag. Er valt nog genoeg te doen, verwacht ik. Morgen vertrek ik. Vroeg, want ik wil ze laten zien wat aanpakken is. Zo’n prachtig gebouw, zo’n omgeving…ongekende mogelijkheden en dat dan niemand er wat mee doet. Zal wel te maken hebben met die spruitjeslucht op het platteland. Het gaat er natuurlijk wel wat rustiger aan toe dan hier. Ik heb de Tomtom maar in de oplader gezet. Stel je voor dat ik zou verdwalen! Dan vinden ze me misschien weken later pas terug! Nou, Roos, zo kan ie wel weer. Laat ze daar maar niet merken hoe je nu over ze denkt. Dat komt allemaal door die eikel van een Maurits. Weet je wat pas echt kut is? Dat ik nu opeens een soort van medelijden voel met haar. Medelijden, maar dan ook wel vermengd met iets anders. Minachting? Hoe kan ze hem zo aan laten rotzooien? En dan zo tweederangs worden? Ze zou voor hem moeten vechten. Je laat je vent toch niet zomaar met een ander… Laat maar. Morgen ben ik weg en dan hoef ik ‘m echt ff niet meer te zien. Ik zal hem mijn uitstekende rapportages wel mailen en verder basta!
Ik ben toch wel een klein beetje nerveus. Wat zou ik allemaal mee moeten nemen? Ik heb het meeste al ingepakt, maar ja… Handdoeken bijvoorbeeld? Normaal gesproken zit ik in een hotel. En dan weet je wat je krijgt. Nu weet ik eigenlijk niet eens of er wel een restaurant binnen een straal van 10 kilometer is. Ik had eigenlijk eerst een keer moeten gaan kijken, maar ja…ik had ook nog wel wat andere projecten af te ronden. En zoals gewoonlijk liepen die allemaal weer uit. Maurits had me graag nog één dag per week op kantoor gehad. Maar daar pas ik toch voor. Beter in één keer een cultuurschok en niet zo met elk been in een andere wereld. We zullen het allemaal wel zien. Drie maanden en die tijd wil ik ook echt daar zitten. Dan kun je je veel beter inleven in zo’n omgeving. Ik heb voor de zekerheid toch maar zo’n luisterboek gedownload over mindlessness. Weet ik tenminste ook inhoudelijk waar ik over praat. Kijk, qua marketing enzo is er natuurlijk geen probleem. Ik heb de meest hopeloze cases nog wel kunnen redden van de ondergang. Nee, sterker, ik heb ze tot een succes story gemaakt. En dat gaat hier ook zeker lukken. Dat is gewoon een sterk punt van mij, pas nog gebleken uit een assessment. Ik pas me gemakkelijk aan aan een nieuwe omgeving. Hoe noemden ze dat ook alweer? Ik assimileer goed. Mij deed het vooral een biologielessen denken, maar het schijnt een belangrijk asset te zijn. Ik ga meer dan mijn best doen en als Panta Rhei er bovenop is, kan ik gaan assimileren in de weelde van de woestijn. Lijkt me fantastisch!