if you love somebody, set them free…

Zomerfeestblog (2)

Het thema van deze tweede dag van het Zomerfeest is loslaten. Dat gebeurde ongewild eigenlijk al gisteravond. Toen, in al het tumult rond de officiële spetterende opening, onze twee jongste jongens spoorloos verdwenen leken. Het ene moment renden ze nog als jonge honden rondjes rondom onze benen bij de feesttent, het andere moment was het donker en waren ze in geen velden of wegen meer te bekennen. Manlief checkte eerst het feestterrein en daarna thuis, maar daar waren ze niet. Vervolgens liep hij naar het huis van zijn moeder, want wie weet… In de tussentijd speurde ik tussen alle benen van feestgangers. Dat viel trouwens nog niet mee. Want zo’n eerste Zomerfeestavond lijkt verdacht veel op een jaarlijkse reünie. De meeste bekenden kom je zo om de dag tegen bij de plaatselijke Albert Heijn, maar op deze avond begroeten we elkaar als lang verloren gewaande vrienden. Ja, leuk om je stoere vakantieverhalen te horen, maar nu even niet. Ik verkeer namelijk in verregaande paniek om mijn verloren zonen. Uiteindelijk bleken ze, van geen kwaad bewust, verstoppertje te spelen. Nou jongens, dat was goed gelukt!

Vanmiddag namen we afscheid van de oudste twee, waarvan de jongste tevens de oudste is van de jongste twee (haha, vat u ‘m nog?). Ze vertrokken (per boot?) naar een onbewoond eiland met op hun rug een knapzak met daarin een fles water en een warm vest. Straks, over een uur of twee, worden ze, samen met honderd andere kinderen, als helden binnengehaald op het feestterrein. Ze hebben een strijd op leven en dood geleverd met gevaarlijke rovers en een enorme hoosbui. Het blijft spannend om ze zo te laten gaan. Ik herinner me dan extra goed mijn eigen verleden als Zomerfeestmedewerker. Pakweg twintig jaar geleden was ik me niet bewust van de enorme verantwoordelijkheid die op mijn schouders rustte. Je deed gewoon je ding, ook al was je de avond ervoor tot na drieën op de kaderborrel blijven hangen. En natuurlijk voelde je je wat brak de volgende dag, maar de energie van de kinders en de Zomerfeestvibe hielden je op de been. En het feit dat het feest niet eeuwig duurt.