Ik geef het ruiterlijk toe. Ik kan niet kiezen. Zet mij in een restaurant en ik kan uren staren naar de kaart, zonder te kunnen beslissen wat ik zal nemen. En waarom? Omdat ik altijd bang ben dat dat andere, die tweede of derde keus toch stiekem lekkerder zou zijn geweest. Een boekwinkel is een hel. Veel te veel en veel te mooi. Ik durf al niet eens te kijken naar alle boeken die netjes naast elkaar, op alfabet gesorteerd, in de kasten langs de wand staan. Nee, ik beperk me tot de bestsellers en andere aanbevolen literatuur en lectuur die op de tafels liggen uitgestald. En zelfs dan is de kans dat ik er één uitkies om mee naar huis te nemen en op de bank, in bed of op de w.c. zal verslinden nagenoeg nihil.
Keuzestress
Keuzestress noemen ze dat. En ik schijn niet de enige te zijn die daar onder te lijden heeft. Soms levert het voordelen op. Beter niets kopen dan het verkeerde kopen zorgt ervoor dat je je geld in je zak houdt. Al voel ik het daar branden, maar dat is een andere persoonlijke tekortkoming. Goed voor een volgende column.
Camoufleren
Ik heb deze zwakke plek geaccepteerd en weet hem tegenwoordig feilloos te camoufleren door vast te houden aan een eenmaal gemaakte keuze: ik koop altijd dezelfde vleeswaren, hetzelfde brood, eet in een pizzeria altijd een Pizza Calzone en ben al tweeëntwintig jaar met dezelfde vent. Mijn keuze van wasmiddel wordt bepaald door de Bonusacties van de Albert Heijn en wat ik ga eten staat in het Bonusrecept (de uitvinding van de eeuw voor mensen zoals ik). Kortom, ik kan ermee leven…normaal gesproken.
Klacht tegen cadeaubon
En daarom dien ik een aanklacht in tegen de bedenker van de Pluim, de Belevenisbon, Boncadeau, Boekenbon, Hema uitjesbon etc. etc.! Waar is de tijd gebleven dat de kostwinner van het gezin in de donkere dagen voor kerst thuiskwam met een goed gevulde doos, of beter nog een picknickmand, een reistas of een beautycase. Vol met lekkers, waarvan je niet wist dat je het kon eten. Truffels, Schildpaddensoep, Oost-Javaans krokodillenvlees, ragout cupjes, gedroogde paprikapitjes thee en Peruaanse geitenkaasjes. Je wist niet wat je ermee moest, maar je kreeg het gewoon. Iemand had dit speciaal voor jou uitgekozen! En de verpakking, of het nu een doos, tas of case was, die was altijd bruikbaar!
Overspoeld
Nee, dan de Pluim. Een vederlicht envelopje, inloggen op een website, en dan overspoeld worden door allerlei verwennerijen, rsi van het zoeken en scrollen. Help! Ik kan niet kiezen tussen abseilen, duiken en parachutespringen. Dus toch maar weer op het allerlaatste moment een donatie. Maar doen we dan KWF Kankerfonds of de CliniClowns?