Wat was het zaterdag gezellig druk in het dorp! Dat begon al om drie uur met de opening van Cult Royale 2011 (CR2011) door het Zappa-achtige Plastique Fantastique van WLDRF. Bij een decor van zwerfafvalplastic, waar ieder zijn steentje aan kon bijdragen, werd driftig gebladerd in het programmaboekje. Het leuke aan Cult Royale is, dat iedereen zijn eigen programma samenstelt en zo na afloop zijn eigen verhaal heeft. De muziek van WLDRF was voor mijn zoontje iets te experimenteel, dus we gingen verder naar de volgende act: de Maxima’s speelden kinderrepertoire. We waren vroeg en namen vol verwachting plaats op de stoelen langs de kant. Toen de band begon te spelen was de trouwzaal helemaal gevuld met ouders en kinderen, die rustig meedeinden op krakers als “De Lapjeskat” en “De heks van Dovenetel”. Na het interactieve “Cowboy Billy Boem” ging de zaal los op de slotnummers “Hoofd, schouders, knie en teen” en “Chuchuwawa”. Gezellig!
Om de tijd hierna te doden tot aan de musical Roodkapje van VAT 75 namen we een kijkje bij het Riddertoernooi in de Dorpshoeve. Het was een parcours met gymnastiektoestellen om naar hartenlust op te klimmen en klauteren. Vol energie gingen we hierna door naar Roodkapje, maar we hadden niet gerekend op zo’n grote toeloop. Er was ruim voor aanvangstijd helaas geen plekje op de grond mee vrij in het Jeugdhuis. Dan maar eerst even boodschappen doen voor we een derde poging gingen wagen. In de AH werden we verrast door een “spontaan” optreden van winkelend publiek, ofwel een flashmob door een koor van vissersvrouwen. Leuk! Maar toen was het wel weer even genoeg cultuur voor onze jongste. We hoorden later dat Roodkapje heel leuk was geweest, maar voor soms ook behoorlijk eng!
Na het avondeten bleven de kinderen thuis bij de oppas en konden de volwassenen genieten van dans, film, theater, muziek en stand-up comedy. Het was niet gemakkelijk om een keuze te maken uit de 50 acts, maar met wat tips van de organisatie konden we onszelf een afwisselend muzikaal programma voorschotelen. We begonnen wederom in de trouwzaal van het oude gemeentehuis. Daar speelde Zorita een tropische mix. Violen, een trekzak en een schallende trompet gemixt met rauwe Tom Waits zang leek op papier een bizarre combinatie, maar bleek een feest voor de oren. En de bassist? Die stond op Schiphol in plaats van op Schiplui. Daarna snel door naar de huiskamer van de familie Frerichs voor Kluister. We bleken niet de enigen te zijn. Hoewel we zeker een kwartier voor aanvang arriveerden, mochten we er helaas niet meer naar binnen. Toen maar een deur verder gegaan: in de timmerwerkplaats was ruimte genoeg. We genoten er van Marten de Paepe, singer/songwriter. Het wilde er niet helemaal lukken met de versterking, maar dat bleek hij ook niet echt nodig te hebben. Terug naar de basis: man met gitaar. Vanaf het derde nummer kwam daar een prachtige tweede stem bij. Een heel harmonieus geheel!
Bij het maken van je persoonlijk rooster voor Cult Royale houd je rekening met twee dingen: de act èn de locatie. Hierna hadden we ons zinnen gezet op het bezichtigen van Klein Keenenburg. Er was helaas geen horeca, maar wel weer mooie muziek. Ditmaal van Het Gloren. Bijzonder poëtische, Nederlandstalige liedjes vanaf de antieke bank. En een afgeladen volle huiskamer met veel bekende en onbekende dorpsgenoten die ademloos toeluisterden. Na afloop was het half elf en hoog tijd voor het eerste biertje. En waar kun je dat beter nuttigen dan bij huiskamerrestaurant Indigo, onder het genot van de soulvolle klanken van Robin Brock. We hebben anderhalve set kunnen beluisteren onder het bijkletsen door. Weer goede muziek en weer compleet anders. Terwijl de d.j. set voor Rudy Mackay werd aangesloten vervolgden wij onze culturele weg naar de Dorpshoeve. Daar gebeurde iets absurds; Maurits’ Mash-Up:een operazanger die liedjes van André van Duin zong onder begeleiding van een big band. Zo had ik “Er staat een paard in de gang” nog niet eerder gehoord! Het was een bijzondere afsluiter van een prachtig cultureel avondje.