En ja, dan is het alweer december: lijstjestijd. Vroegah had ik niet zo’n moeite met het oplepelen van de 10 beste artiesten of songs van het afgelopen jaar, maar tegenwoordig? Ik heb eigenlijk geen idee mee what’s hot and what’s not. Ik ga nauwelijks meer naar concerten. Mijn laatste was Joe Jackson in De Doelen. […]
En dan is het alweer 31 december 2010. Ik ging mee in de flow van hiep, hiep, hoera: oud en nieuw! Maar in de loop van de dag herinner ik me meer weer, dat ik met oudjaar het liefst onder een steen kruip om er pas halverwege januari weer onder vandaan te komen piepen. Ik
Ik geef het ruiterlijk toe. Ik kan niet kiezen. Zet mij in een restaurant en ik kan uren staren naar de kaart, zonder te kunnen beslissen wat ik zal nemen. En waarom? Omdat ik altijd bang ben dat dat andere, die tweede of derde keus toch stiekem lekkerder zou zijn geweest. Een boekwinkel is een
Hoera voor Marieke Henselmans (consuminderkoningin)! Zij verwoordde in haar column in het AD van zaterdag 13 november precies wat ik bedoelde in mijn blog Verwende prinses: “Ooit was je materialistisch als je werk en geld op de eerste plaats zette. Als vrouwen nu kiezen voor een wat relaxter leven, het grotendeels zelf grootbrengen van de
Verwende prinses (2) Meer lezen »
Peinzend en weifelend over wat ik nu met de rest van mijn leven aan wil, vul ik plichtsgetrouw mijn “ik kan-lijstje” in. Ik kan stofzuigen, postbezorgen, koffie rondbrengen, broodjes smeren, teksten schrijven, verhalen verzinnen, voorlezen, was sorteren en ophangen, keukenapparatuur bedienen, tekstverwerken d.m.v. word, e-mailen, telefoonnummers onthouden, afspraken bijhouden, computerende schoolkinderen begeleiden, spreken voor een
Twitter is een super uitvinding voor wannabe’s zoals ik. Ik volg mensen als Martin Koolhoven en dan lijkt het net alsof ze mij ook kennen. Het is alsof ik erbij hoor en, wat dan serieus wel goed voor mij is, de kloof tussen de gevestigde namen en mijn persoontje is virtueel kleiner. Dus, als ik
Waar ik benieuwd naar ben is of er een relatie is tussen overgewicht bij kinderen en de werktijden van hun ouders. Als ik een goede columnist was had ik dat natuurlijk al lang uitgezocht op Internet. Maar dit is dan meer een blog, waarbij ik me dingen hardop afvraag. Moegestreden Ik weet namelijk (uit eigen
De twee wetten van Jopie Meer lezen »
Ik ben gisteravond expres blijven zitten voor Pauw & Witteman. Heleen Mees revisited, maar nu in de persoon van Elma Drayer. Het heeft me weer de halve nacht aan het denken gehouden: het concept van de Nederlandse vrouw als verwende prinses. En dan betrek ik het natuurlijk volledig op mijzelf, want zo zijn wij, prinsesjes.
Vanmorgen werd ik wakker met een liedje in mijn hoofd. Voor het eerst in tijden werd ik blij wakker. Op het moment dat ik me realiseerde dat ik Nathalie in mijn hoofd hoorde zingen, was het weg. Geen idee meer welk liedje het was en ook al probeer ik ’t terug te krijgen…ik weet niet
Hoe heeft ie me dit kunnen flikken. Ik had natuurlijk kunnen weten dat dit zou gaan gebeuren. Dit is waar iedereen me altijd voor waarschuwt, maar toch… Wat me nog het meest boos maakt (want ik ben echt pissed off!) is dat het me zoveel kan schelen. Het was toch maar een lolletje. Ik had
