Ik had goede recensies gelezen over de film Into the Wild van Sean Penn. En het idee van een man alleen, overlevend in de wildernis sprak me aan. Toch had ik mijn twijfels toen de film eenmaal begon. Ik vroeg me af waar de spanning zou kunnen zitten in het verhaal. Een keer een confrontatie […]
Vanmorgen werd ik wakker met een liedje in mijn hoofd. Voor het eerst in tijden werd ik blij wakker. Op het moment dat ik me realiseerde dat ik Nathalie in mijn hoofd hoorde zingen, was het weg. Geen idee meer welk liedje het was en ook al probeer ik ’t terug te krijgen…ik weet niet
Hoe heeft ie me dit kunnen flikken. Ik had natuurlijk kunnen weten dat dit zou gaan gebeuren. Dit is waar iedereen me altijd voor waarschuwt, maar toch… Wat me nog het meest boos maakt (want ik ben echt pissed off!) is dat het me zoveel kan schelen. Het was toch maar een lolletje. Ik had
Wow, even een lekker t.v. avondje. Eerst heel hard gehuild bij “Ik omhels je met duizend armen”. Natuurlijk omdat het over het rouwproces van Ronald Giphart gaat toen zijn moeder is overleden, maar ook…het laatste dat Willem van der Sande Bakhuysen gedraaid heeft voor hij stierf. En een prachtige rol van Carice (hoe schrijf je
Vorige week ben ik naar de grote Oscar winnaar: No Country for Old Men geweest. Ik zal ’t eerlijk bekennen… tot driekwart van de film vond ik ‘m briljant . Prachtige beelden, mooie personages, leuke wendingen etc. etc. Maar toen… ja, dat ga ik niet verklappen, want misschien ga je nog… Het heeft mij wel
Still, everybody wants a happy ending Meer lezen »
Net een grappige film gezien die ik zelf wel had willen maken: Hannahannah. Over een buitenbeentje in een gezin van 7 kinderen. Sounds familiar?? Vooral de tussenstukjes met de ouders die bijna 40 jaar getrouwd zijn zijn erg leuk. Wel een beetje gejat van When Harry met Sally, maar goed, beter goed gejat dan slecht
Gisteravond een fantastisch, iets vervroegd, moederdagkado gekregen. We zijn naar de filmtopper Pan’s Labyrinth geweest. Vantevoren was ik bang dat de film te eng voor mij zou zijn, maar de horror viel erg mee. Het was vooral een prachtig vormgegeven psychologisch drama. En huilen dat ik moest toen het was afgelopen! Niet zo heel gek: de laatste
Hoera, het is weer begonnen! Gisteren mocht ik weer lekker naar scenarioschrijfles! Na viereneenhalve week vakantie was ik erg blij mijn klasgenoten te zien. We kregen les van Robert Alberdingk Thijm. Een grootheid: schrijver van De Daltons, All Stars de serie, Dunya en Desi en Waltz. Dat vindt ik nog steeds een van de gekste
Robert Alberdingk Thijm Meer lezen »
