Tijdens mijn studie Engelse taal- en letterkunde heb ik onderzoek gedaan naar leesgedrag bij studenten. De onderzoeksvraag was, of je je bij het lezen van een tekst op twee verschillende niveaus (inhoud en grammatica) tegelijkertijd even goed kunt concentreren.
Om dit te testen, liet ik een paar medestudenten een korte tekst lezen met daarin een aantal spelfouten. Ik vertelde hen dat ik na afloop een paar vragen zou stellen over de tekst.
Focus op vorm of inhoud
Uit deze (niet wetenschappelijke) steekproef bleek, dat mensen die de spelfouten hadden opgemerkt niet zoveel over de tekst konden vertellen en dat degene die zich juist op de inhoud hadden geconcentreerd de spelfouten niet hadden gespot.
Daaruit concludeerde ik het volgende:
- Spelfouten leiden af van de inhoud. Als je dus wilt dat je tekst goed gelezen en beoordeeld wordt, zorg dan dat er geen afleidende spelfouten in staan.
- Herlees je eigen teksten minimaal twee keer: een keer om de inhoud en logica van de tekst te controleren en de volgende keer om de spelfouten (die iedereen maakt bij het schrijven van een tekst) eruit te halen.
- Beter nog: laat iemand anders de tekst nakijken. Maar geef daarbij dan duidelijke instructie: wil je controleren of je tekst klopt en lekker leest, of wil je een grondige check op spelfouten?
Redigeren in twee fases
Als ik voor een klant een tekst moet redigeren, waarvan de inhoud nog een beetje rammelt, doe ik dat het beste in twee fases: eerst de inhoud, dan de spel- en tikfouten. Maar ook als ik een tekst heel interessant vind, betrap ik mezelf erop dat ik over de fouten heen lees. Dan ben ik teveel op de inhoud gefocust en lees ik het gewoon nog een keertje over.
Twijfel je over je eigen teksten? Ik redigeer ze graag op verschillende niveaus voor je, zodat ze niet alleen correct gespeld zijn, maar ook gemakkelijk leesbaar en logisch opgebouwd.