Aan de Keenenburgweg in Schipluiden, tegenover de Dorpshoeve, is een heus theater verstopt. Eén keer per jaar, op de derde zaterdag van januari, komt het tot leven. Dit jaar vormt dit het decor van het beroemde verhaal van de harlekijn met de lange neus: Pinokkio. Vijf keer zal toneelvereniging VAT ’75 deze minimusical opvoeren en elke keer zit de zaal stampvol kinderen en volwassenen. Een verteller leidt de bezoekers vanuit een grote voorleesstoel rond in de wereld van Pinokkio, Gepetto, Japie Krekel en de Blauwe Fee. Op het einde, wanneer Pinokkio en zijn vader in de buik van de walvis terechtkomen, wordt het even te spannend voor één van de kinderen. Het ziet er ook allemaal zo echt uit! Maar gelukkig loopt het verhaal uiteindelijk goed af. En na een gezellig liedje en dansje vertrekt iedereen opgelucht naar buiten. Klaar voor de volgende act! Want het is weer Cult Royale en dan ademt het dorp muziek, dans en theater.

Geen t.v.

Het begon al op vrijdagavond met een avondwandelingetje. Ideaal voor als de televisie het een keer niet doet. Maar wat doen de dorpsgenoten eigenlijk als de beeldbuis op zwart staat? Sjoelen, puzzelen, breien, haken, keramiek sparen, quilten, stoepkrijten, verhalen van vroeger vertellen, darten, bingoën en plaatjes draaien. Het is in de deelnemende huiskamers zó gezellig dat je je afvraagt waarom we niet allemaal onze Caiway en Digitenne opzeggen. Om 21 uur gingen de meeste etalages op zwart, alleen in de kelder van het Oude Gemeentehuis bleef het rondom de oude platenspelers nog lang onrustig.

Jeugdtheater

Op zaterdagmiddag verzorgde Vivace de officiële opening van Cult Royale op de trappen van het Oude Gemeentehuis met zangstukken van Rachmaninoff. Een select gezelschap was hiervan getuige. Daarna waaierden de cultuurliefhebbers zich uit over de 24 locaties in het dorp. Ook voor kinderen was er genoeg te doen. Zo verzorgde het Jutttheater een vrolijke theatervoorstelling in de Bibliotheek. Twee spelers kropen achtereenvolgens in de huid van een meisje dat wilde leren fluiten, een knorrige buurman, een arme straatmuzikant, een bakkersvrouw, een blauwe vogel en een strenge juf. De boodschap: andere mensen kunnen je helpen! Maar om muziek te maken heb je soms niet meer nodig dan je eigen lijf. De voorstelling sloot dan ook af met een gezamenlijk concert van klappen, stampen, fluiten, vingers knippen en met tongen klakken. Toen werd het tijd voor Prakkie Royale, een snelle hap om met een goedgevulde maag het avondprogramma aan te kunnen.

Junior eats alone

Even voor achten werden we in de schuur van de familie van Wijk warm welkom geheten door “Junior eats alone”, misschien wel de beste onbekende band van Nederland. Een band bestaande uit gitaristen, bassist, slagwerk (met de hand op een houten kistje), toetsen en hun geheime wapen: een trompet. Ze speelden mooie liedjes  met een lekkere bas. De spaarzaam gebruikte trompet gaf nummers een jazzy tintje. Daarna moest en zou ik de Tom Waits vertolkingen gaan horen en zien. En hiervoor wilden we best een poosje in de rij staan. Met passen en meten bleken er best meer dan 50 personen in de huiskamer van Geels te passen. Die allen ademloos luisterden naar de melancholische, dan wel burlesque klanken van The More the Mary.

Countrykrakers

Na een welverdiend biertje in de Dorpshoeve gingen we weer op weg naar het volgende hoogtepunt van de avond. Helaas visten we bij al onze voorkeuren achter het net, want overal was het druk, vol of zelfs alvast maar begonnen. Uiteindelijk vonden we een stoel in de Tearoom van Bakkerij Hoek. Blue Mickey & Leander was niet helemaal mijn cup-a-tea, maar de lat lag nu ook wel erg hoog. Na het optreden van deze singer-songwriters was het tijd voor de afterparty in de Dorpshoeve. De Maxima’s & Friends speelden countryliedjes en westernkrakers voor een groot publiek. Hiermee kwam een feestelijk einde aan Cult Royale 2012. Op naar 2013!