En weer is het eigenlijk niet echt weer om te fietsen. Zwaar bewolkt, stevige wind (kracht 4 of 5). Maar het is nog droog en de buienradar geeft aan dat de buien rechtsom zullen overvliegen, dus echt nat lijkt het niet te gaan worden. Bovendien: ik heb even geen kinderen, want ze zijn alle drie bij een vriendje aan het spelen. Een niet-mama uurtje dus. Ik ga een blokkie om fietsen door het mooiste stukje Nederland: Midden-Delfland.
Zwaluwen
De Zouteveen vind ik, zelfs bij stevige tegenwind, één van de mooiste stukjes Nederland. En zelfs als het na een tijdje een beetje begint te spetteren geniet ik nog met volle teugen. Wat een hoop zwaluwen! Ze scheren aan alle kanten langs me heen. Het is 22 juni en nu dus echt zomer. Boven me hangt een valk in de lucht te bidden. Ik stop om zijn duik te zien, maar word even afgeleid en op het moment dat ik weer kijk, is hij vertrokken. Met de westenwind, zal ik maar zeggen; met of zonder prooi.
Polder
En wat is er nu toch zo mooi aan dit gebied? Ik ben net een weekend op Terschelling geweest. Toen ik daar rondfietste en liep werd ik vrij lyrisch. Zo veel Holland: duinen, bos, polder op zo’n klein eiland. Maar toch ben ik hier, in mijn eigen achtertuin, net zo goed onder de indruk. Vooral van de mooie boerderijen, de grote tuinen (die nu helemaal vol begroeid en bebloemd zijn), de grote, oude bomen, het gekwetter van de zwaluwen, de weidsheid.
Terug in de tijd
En dan linksaf, de Oostveenseweg op. Soms is het jammer dat er zulk mooi asfalt ligt. Het fietst natuurlijk wel stukken prettiger, maar zonder dat, zou je echt het gevoel hebben een hele grote stap terug in de tijd te doen. De weg is gelukkig nog wel lekker smal. Dus hier niet van dat gejakker, zoals op de Zouteveenseweg soms wel het geval is. Veel mensen hebben, letterlijk en figuurlijk, zoveel haast om van A naar B te komen, dat ze de reis er naartoe helemaal niet bewust meemaken. Zonde!
Tureluurs
Vlak voor de Abtwoudseweg zie ik rechts een fietspad dat ik nog niet ken. En hoewel ik eigenlijk van plan was een recht-toe-recht-aan rondje te rijden, wint mijn nieuwsgierigheid. Dwars door de polder kruis ik een kronkelend watertje. Heet dat hier ook een beekje? Of is dat alleen in Limburgse bossen? Het is jammer dat ik niet zo’n natuurkenner ben. Ik zou de gevlekte orchis hier niet herkennen of de blauwe kiekendief. Als ze hier al huizen. Scholeksters ken ik en kieviten. En meerkoeten en vingerhoedskruid. En op Terschelling heb ik zoveel tureluurs gezien dat ik er …van werd.
Snel weg
Ik kom uit op de Woudweg, steek daarna voorzichtig de Harreweg over. Nu is het mooiste voorbij (wat mij betreft). Ik vind dat fietspad nogal saai, maar op de weg zelf heb ik het gevoel dat ik mijn leven op het spel zet. Het laatste stuk naar huis gaat over de Zuidkade, langs de werkzaamheden voor de nieuwe snelweg die er wat mij betreft nooit komt. (“Stop maar weer jongens, met meten en graven…De Raad van State zegt voorlopig nee…”) En op de Zuidka heb je, hoe de wind ook staat, ‘m altijd tegen…
Pingback: Wat wordt jouw Ode aan Midden-Delfland? - Wat is jouw verhaal?
Pingback: Supporter Cittaslow - José van Winden Tekstproducties
Pingback: Vroege vogelwandeling - José van Winden Tekstproducties
Pingback: Een geweldig guur uurtje - José van Winden Tekstproducties
toch zouden reacties wel leuk zijn 😉
Oei José, dit is wel een heel verlate reactie van mij op jouw lyrisch schrijven over jouw ‘achtertuin’. Eerlijk is eerlijk, je woont in een ontzettend mooi stukje Nederland, waar de historie bijna voelbaar is. Daar moeten ze gewoon van afblijven! Er is al genoeg ‘verpest’. Als ik hier op Walcheren rond fiets kan ik me zó voorstellen hoe het er geweest is en dan heb ik inderdaad een soort landschap in mijn achterhoofd zoals het daar bij jou is, nou ja, een beetje anders dan. Een enkel, heel klein stukje is bewaard gebleven en er zijn delen die ze weer hun oorspronkelijke ‘plas-dras’ staat terug geven. Geheel tegen de zin overigens van een heleboel Zeeuwen, van ‘goed’ boerenland maak je geen natte sooi. Boerenland is het inderdaad niet meer, het zijn ‘natuureilandjes’ geworden, op de een of andere manier is economisch boeren toch moeilijk of niet te verenigen met natuurwaarden, hier tenminste. Zo jammer, hoe ze hier tekeer gegaan zijn nadat het land door de zee werd overspoeld, ooit werd Walcheren de tuin van Zeeland genoemd en ik heb begrepen dat dat niet alleen vanwege de buitenplaatsen was, maar het landschap in z’n geheel. Ter verontschuldiging kan je aanvoeren dat het een heel andere tijd was. Dat telt nu vanzelfsprekend niet, dus ze zouden zo slim moeten zijn om jouw achtertuin zo mooi te laten als die nu is!
Leuk dat je nog even refereert aan Terschelling, leuk dat ook jij het bijzondere van het eiland hebt opgemerkt en waardeert. Ik heb me eerlijk gezegd achteraf best wel afgevraagd of ik je niet te veel heb meegesleept van plantje naar plantje en van vogel naar vogel…….. Het is toch een soort gekte van me hè.