Soms lijkt het alsof iedereen het op de wereld voor elkaar heeft, behalve jij. Een volle orderportefeuille, tevreden klanten, een opgeruimd huis, een gezonde maaltijd op tafel, kinderen die met mes en vork eten, en er dan ook zelf nog tiptop uit zien. Dat is het ideaal. Tenminste, dat denk ik, vreemd genoeg, vooral op de momenten dat het juist niet allemaal op rolletjes loopt. Dan kijk ik om me heen en zie ik dat het gazon overal groener is. Het contrast met mijn eigen chaos zou niet groter kunnen zijn.
Poetsen
Juist als ik moe ben, zie ik overal troep, moet ik toch echt mijn administratie nog even doen en ga ik poetsen tot de vuilnisbak blinkt. Ben ik uitgerust en zit ik lekker in mijn vel dan kan het met allemaal niets schelen. Terwijl ik dan juist de energie zou hebben om alles op orde te brengen. Maar ja…dan stoort het me niet. Stom, toch?
Reptielenbrein
Op de momenten dat ik het niet meer zie zitten, is de slogan van de Club van Relaxte Moeders mijn matra: “Die andere moeders doen ook maar wat!” Ik begin steeds meer te geloven dat dat niet alleen voor moeders geldt, maar ook voor vaders, zzp-ers, CEO-ers, regeringsleiders en… (vul maar in). We doen allemaal maar wat. We proberen rationele beslissingen te nemen, maar worden geregeerd door ons irrationele reptielenbrein.
En uiteindelijk komt alles toch allemaal weer goed.