Doorgeschoten enthousiasme voor Engels

Ik begin steeds meer in mijn rol als bijlesdocent Engels te groeien. Ik geef het toe, toen ik een paar jaar geleden begon, moest ik de grammaticaregeltjes echt even opzoeken. Maar nu heb ik ze weer paraat. Zo goed mogelijk probeer ik op verschillende manieren uit te leggen hoe je weet welke tijd je waar moet gebruiken (simple, perfect, continuous, en dat in past en present), welk hulpwerkwoord (to do, to have, to be) daar dan bij hoort en in welke volgorde je alle bepalingen plaatst. Het geeft me veel voldoening als bij leerlingen opeens het kwartje valt. En als ze dan ook nog voldoendes halen voor hun toetsen kan mijn dag niet meer stuk.

Begrijpend lezen

Daarnaast zijn we veel bezig met tekstverklaring: teksten lezen op verschillende niveaus en daar vragen over beantwoorden. Ook dat vind ik heel leuk om met ze te doen. Ik luister naar de uitspraak en waar nodig corrigeer ik die, ik ben een wandelend woordenboek voor alle woorden die ze niet kennen (soms lijkt het echt zo) en ik probeer ze ook echt te laten begrijpen wat ze lezen. Let op signaalwoorden en verbindingswoorden, zijn deze alinea’s nu illustraties van de voorafgaande of lezen we hier een hele grote “echter”. (However is één van mijn lievelingswoorden in het Engels.) Ik vind het fijn als er ook voor mij een uitdaging in zit. Sommige VWO-examenteksten hebben echt al een wetenschappelijk niveau, waardoor ze zelfs voor mij soms moeilijk te doorgronden zijn. Over het algemeen zijn daarbij de onderwerpen vaak ook interessanter. Al geloof ik dat de leerlingen daar anders over denken.

Literatuurgeschiedenis

Op dit moment bereid ik drie examenkandidaten voor op hun literatuurtoets. De hoofdmoot is geschiedenis: de geschiedenis van Groot-Brittannië vanaf de Romeinen en de Grote Volksverhuizing, via de Renaissance naar de Eerste Wereldoorlog. En dan natuurlijk vooral gerelateerd aan de taal en literaire teksten. Ik was vergeten dat ik dat zo leuk vond. Kennis die ik tijdens mijn studie heb opgedaan, maar daarna nooit meer heb gebruikt, blijkt ineens weer van pas te komen. Bede, de geschiedschrijver van Engeland las ik toen ik in Norwich studeerde, Sir Gawain and the Green Knight las ik in de bus toen we met de Zomerfeestorganisatie op excursie gingen naar de bierbrouwer, de Sonnetten van Shakespeare brengen me terug naar de collegezaal (“Shall I compare thee to a summer’s day?”). Heerlijk!

Eeuwige studente

Ik schiet af en toe door in mijn enthousiasme. Dat zie ik aan de verdwaasde blikken die ik opvang en aan de pijnlijke stiltes als ik verbanden probeer te laten zien tussen Engelse en Nederlandse geschiedenis (want daar is bij hen soms bitter weinig van blijven hangen). En dan weet ik weer dat ik zelf eigenlijk een eeuwige studente ben die zelf net zoveel opsteekt van de huiswerkbegeleiding als haar leerlingen.

Wil je ook graag je Engels bijspijkeren? Be my guest!