Soms overschat ik de gunfactor. Dan denk ik dat mensen mij alleen maar hun teksten laten schrijven, omdat ze me graag een plezier willen doen. Ach, dat meisje, met haar eigen bedrijfje, dat zo graag schrijft. Ze is zo aardig en bescheiden, laten we haar maar vragen voor die nieuwsbrief of de tekst op onze website. We kunnen het natuurlijk makkelijk zelf (tenslotte is Nederlands ook onze moedertaal) maar we gunnen haar een opdrachtje.
Mijn expertise
NEE. Zo zit het helemaal niet. Ik snoer mijn innerlijke stemmetje de mond en luister eens goed naar mijn opdrachtgever. En dan begrijp ik het opeens. De boodschap is niet dat ik hem nodig heb, omdat ik graag aan het werk wil. Er is hier iemand aan het woord die mij nodig heeft. Er wordt hier om mijn expertise en mijn vakmanschap gevraagd. Mijn kennis, mijn intellect, mijn creativiteit. Om wat hij mij vertelt om te zetten in een goed verhaal, dat kan overtuigen, informeren, emotioneren misschien zelfs. Ik kan namelijk dingen die anderen niet kunnen.
Verhalen maken
Het voelt zo raar om dat van jezelf te zeggen. Maar ook goed om je dat af en toe weer even te realiseren. Iedereen kan een boodschappenlijstje, een briefje, een mailtje schrijven. Niet iedereen kan er een coherent en boeiend verhaal van maken. De boel structureren, andere invalshoeken vinden, stijlmiddelen gebruiken, nieuwe verbanden leggen. Dat kan ik. Dat kan ik echt en dat doe ik ook graag. In folders, op websites, in nieuwsbrieven, op het toneel. Toch gek dat ik dat iedere keer weer vergeet.