Ik hang van hulpstukken aan elkaar. Ik heb lenzen, meestal vóór, soms ín mijn ogen om beter te kunnen zien. Ik heb steunzolen, om mijn platvoeten te compenseren. Ik draag beugelbeha’s om de boel een beetje op te krikken; liefst nog met kussentjes, wat mijn jongste zoon opeens heel interessant vindt. Als ik een rokje aan heb, draag ik (net als Bridget Jones) een corrigerende grote onderbroek. En nu heb ik dankzij een blessure aan mijn linkerarm ook nog eens bijna constant een brace om of aan. Mocht mijn tenniselleboog weer opspelen dan kan ik terugvallen op een bandage die in de middelste la van mijn nachtkastje klaar ligt. En toch ben ik pas halverwege de 80. Hoe moet dat dan de komende jaren? Leesbril, knieverbanden, steunkousen, enkeltapes, incontinentieluiers, gebitsprothese. Zoals gezegd…ik hang van hulpstukken aan elkaar. Maar…nog geen grijze haar te bekennen. Dat dan weer niet.