Ik beloof niks dan verwacht je ook niks

Wat een goede tip voor een kerstcadeau geef je in Nummer 14, Alice! Wij hebben ook nogal eens zo’n verwarrend momentje dat muziek ineens verandert of stopt. Een Spotify familieabonnement is dan een uitkomst. Het is sowieso een mooie uitvinding, dat Spotify. Als ik niet naar mijn Perfect Concentration lijst luister, zoek ik de Discover Weekly lijst op. Dan krijg je een op maat gemaakte afspeellijst op basis van de muziek die je de afgelopen tijd veel hebt gedraaid. Dat pakt met een gedeeld abonnement ook weleens bijzonder uit: klassiek gemixt met dance met Nederlandstalige meuk. Wel gezellig, maar niet altijd goed voor de concentratie.

Blijven zitten

Soms helpt trouwens niets om je te concentreren. Ik zit nu weer snotterend achter mijn bureau (luisterend naar Mandali above the clouds) en er komt niet veel uit mijn handen. Het is dan heel verleidelijk om het op te geven en andere dingen te gaan doen – één van de valkuilen van het eigen ondernemerschap – en vaak is dat ook helemaal niet zo erg. Ik kan mijn eigen tijd indelen, dus als het echt even niet wil, kan ik best een stukje gaan fietsen of hardlopen. Dan haal ik het ’s avonds of in het weekend wel weer in, maar nu blijf ik stug zitten, want ik heb genoeg te doen. Hoe motiveer jij jezelf op zulke momenten?

Tegenvallen

Het verbaast me dat je zo’n moeite hebt met het getal 13. Ik had je toch wat nuchterder ingeschat! Ik ben ook wel een beetje bijgelovig, maar ik loop op vrijdag de 13^e gerust met een zwarte kat onder mijn arm onder een ladder door. Ik ben meer van: verwacht er niet te veel van, dan kan het alleen maar meevallen. Ik ben er ook altijd huiverig voor om iets dat heel leuk was (een vakantie, een uitstapje, een cursus) nog eens te herhalen. Het kan daarna alleen maar tegenvallen, denk ik dan. En ook bij dingen die ik eng vind, heb ik er moeite mee dat te relativeren. Als ik er erg tegenop zie, kan het alleen maar meevallen. Best weleens lastig. Herken je dat?

Laag inzetten

Als ik dit blog plaats, ben ik net een paar dagen op schrijfretraite geweest. Helemaal in mijn eentje in een hotelletje in Bergen aan Zee. Ik verheug me er erg op even alleen mezelf bezig te houden en na te denken over hoe het nu verder moet met mijn schrijfcarrière, maar niet te veel, want die hooggespannen verwachtingen kan ik vast niet waarmaken. “Ik beloof niks” is trouwens geleend van de titel van het heel herkenbaar cabaretprogramma van René van Meurs dat ik laatst zag. Laag inzetten en vooraf indekken is ook best een vrouwendingetje, denk ik. Jammer eigenlijk.

Bakker van Winden is een ouderwetse briefwisseling tussen José van Winden en Alice Bakker. De penvriendinnen laten met liefde iedereen meegenieten van hun wel en wee. Bakker van Winden snijdt ze dik en bakt ze bruin!