En ja, over het festival van het jaar raak ik niet uitgepraat en gedacht. Want Mañana Mañana is ook het gevoel van:
- vrijheid – Je kunt het terrein niet meer af, want de parkeerplaats is onbegaanbaar, maar dat wil je ook helemaal niet. Rondscharrelen, luisteren, snuiven, kijken, genieten. Lekker je eigen gang gaan. Er bestaat geen morgen.
- veiligheid – Geen beveiliging, maar sfeerbeheer. De kinderen kunnen we gerust loslaten, want het terrein is overzichtelijk en de mensen zijn vriendelijk. Muntjes mee en gaan! Er is geen rottigheid, zijn geen opstootjes. Er is hooguit een tentdoek dat doorzakt van al het vocht, maar ook dat lossen we zelf wel op.
- verbondenheid – niet alleen met het eigen reisgezelschap, maar ook met de andere bezoekers. Alleen wij kennen het geheim. Wij zijn de geluksvogels. Ook al staan we tot onze knieën in de drek, wij blijven dansen!
- wanhoop – Onderweg naar de toiletten, even geen regen, maar drup. Op sandalen in een zee van modder. Even helemaal alleen op de wereld. En dan slechts één gedachte: had ik maar kaplaarzen meegenomen!
- ergernis – Schuddend in je slaapzak op de maat van een soundcheckend drumstel. Maar dan volgt de verbazing over je kinderen die, ondanks de herrie, diep in dromenland zijn. En uiteindelijk voel je gelatenheid. Welke idioot gaat dan ook al om 23 uur naar bed als het feest tot 1 uur doorgaat?
- trots – Met vereende krachten duwen we (lees “ze”) een Fiat uit de modder.
- verwondering – De Fiat wordt rechts ingehaald door een eend (2CV) die zich op eigen kracht uit het slijk heeft weten te bevrijden. Een daverend applaus is zijn deel.
- opluchting – Uiteindelijk wordt iedereen bevrijd door een trekker. De chauffeur draagt, uiteraard, een t-shirt van de Zwarte Cross.
- heimwee – Als je thuis alle modder van je af hebt geschrobd, je kleren en schoenen zijn schoongespoten met de hogedrukspuit en je tent druipend over de drooglijn hangt, beneemt dit gevoel je even de adem. Tot je beseft: er is altijd een mañana!
Maar psst: niet doorvertellen, hè?!
Pingback: Bye bye, hey hey - José van Winden Tekstproducties
Pingback: Mañana mañana: fiesta like there is no tomorrow