Vorig jaar zomer kwam ik hem voor het eerst tegen: de minibieb. Op onze camping stond, voor een permanent bewoonde stacaravan, een soort konijnenhok op een paal, helemaal gevuld met boeken. Lenen of ruilen stond erbij. Ik vond het een prachtig initiatief, maar durfde er geen boeken uit te halen. Tenslotte zou ik een dag later weer naar huis gaan en kon ik ze dus niet terugbrengen.
Enkele weken geleden kwam ik, na mijn wekelijkse hardlooprondje, in ons dorp dit kastje tegen:
Het maakte me erg nieuwsgierig naar dit fenomeen. En na wat gegoogle kwam ik er achter dat het gaat om een van origine Amerikaans gegeven: Little Free Library. Daar zijn ook de mooist versierde boekenkastjes te vinden. Op minibieb.nl is een overzicht te vinden van alle minibiebs in Nederland. Je kunt daar, als je in een bepaalde regio woont, met korting een minibieb aanschaffen en hem er ook aanmelden.
Ik ben vóór lezen en voorlezen, maar vooral ook voor duurzaamheid. Mijn credo is “Van bezit naar behoefte”. Eerlijk zullen we alles delen. Onze kennis, maar ook onze boeken! Dus toen ik jarig was, wist ik dit keer wel welk cadeau ik wilde hebben: een minibieb. Ik ben driftig aan het verven geslagen en heb een prachtige plek vlak voor mijn huis gevonden: bij een bankje, onder een berkenboom. Nu nog de paal de grond in, het kastje bevestigen en mijn leven als bibliothecaresse kan beginnen!
Deze maand (oktober) is uitgeroepen tot “Buy nothing new month” (natuurlijk gewoon Koop-niets-nieuws-maand). Daarom hoop ik dat ik nog voor het einde van de maand mijn Minibieb kan presenteren!
Update 16 juni 2015
Mijn minibieb staat er nu een paar maanden te pronken en blijkt een groot succes. Er zijn al veel boeken via de bieb van eigenaar gewisseld. Daardoor is de inhoud iedere week weer anders. Kinderboeken, romans, informatieve boeken, zelfs wat Engelse thrillers of fantasy nu en dan. Nu is het zo:
Maar dat kan morgen weer anders zijn.
Er wordt nu weer volop gefietst door Schipluiden en fietsers wijzen regelmatig op de bieb. “Kijk, dat is er zo één.” En soms stopt men dan ook om even te kijken. Vanuit mijn keukenraam kan ik het allemaal goed in de gaten houden. Ik weet nu dat ik een paar vaste klantjes heb. Het is echt mijn ding: ik baal als mensen wel kijken, maar niet lenen. “Ligt het aan mijn aanbod,” vraag ik me dan vertwijfeld af.
Ik vind het hoe dan ook een prachtig sociaal fenomeen. De bieb heeft rond Oud en Nieuw even binnen gestaan, maar verder ben ik geen moment bang geweest dat dit kastje gesloopt zou worden. Nooit echt aan gedacht zelfs, totdat ik familie uit Schiedam en Vlaardingen op bezoek had. Zij vertrouwen er niet echt op dat dat daar goed zou gaan. Lijkt mij sterk. Wat denk jij? Zou jij er één neer durven zetten in jouw buurt?