NaNoWriMo 2012

Nu, in november 2012, moet het echt gaan gebeuren. Ik ga een boek schrijven. Mijn blogfeuilleton, waarvan de eerste 19 afleveringen te lezen zijn op Viento, weekendje weg, moet nu maar eens af. Om dit voor elkaar te krijgen maak ik gebruik van NaNoWriMo, National Novel Writing Month. 

NaNoWriMo gaat op 1 november van start en loopt tot en met 30 november. Het doel: een manuscript van minstens 50.000 woorden schrijven, hoe je maar wilt, waar je maar wilt, waarover je maar wilt. Heb ik de discipline om elke dag minstens 1667 woorden te schrijven en zo mijn verhaal uit te bouwen? Hier doe ik verslag van de vorderingen.

31 oktober 2012

Start 9.15 uur, aantal woorden tot nu toe: 14.641.
Doel van eerste dag: 1600 woorden erbij = 16241.
Cd’tje van Mozart over de speaker, Social Media uit en gaan! Help!
Gelukkig heb ik gisteren in de sportschool al wat ideetjes op papier gekrabbeld.

Officieel begint NaNoWriMon morgen pas, maar dan zit ik de hele dag in de bus met dolenthousiaste Cittaslow ondernemers. Ik heb zo’n idee dat er dan weinig van schrijven komt. Uiteraard zal ik wel mijn ogen de kost geven en proberen wat inspiratie op te doen. Ik neem vandaag dus alvast een voorschot.

2 november 2012

Oh, help, ik heb nu alweer verzaakt! De naweeën van een hele dag weg. Dat ben ik als thuiswerkondernemer niet meer gewend. Maar de eerste dag wel 1800 woorden geschreven. Is het dan minder erg?

3 november 2012

Vol goede moed begin ik aan een nieuwe schrijfdag. De jongens leven zich uit op de voetbalvelden. Ik verdiep me in de gedachtewereld van Sylvia, Tara, Els, Karin en Iris. Iris mag een nachtje in het ziekenhuis blijven. Wat doet de rest?

Ik heb heerlijke schrijfmuziek ontdekt: Gregory Porter. Daar wil ik wel alleen mee op een kamertje zitten kluizenaren.

Als ik op 1200 woorden zit, neem ik een break en lees een stukje in het tweede deel van de Hongerspelen, een reeks die me bij de kladden grijp. Dat is dom. “Zo wil ik ook kunnen schrijven” strijdt om voorrang met “Dit gaat je nooit lukken”. En ik twijfel ernstig aan het hoe en waarom van deze schrijfmissie. Hoe zinvol is het? Maar ik verman me en stort me op de volgende 1000 woorden. Ik heb tenslotte wat in te halen.

4 november

Een goede schrijfochtend. Lekker druilerig weer. Maar toch maar zo’n duizend woorden. Ik heb steeds meer in te halen.

5 november

Vanmorgen geschreven aan mijn blog. Ben heel erg in de weer met Cittaslow en creativiteit. Zie zoveel mogelijkheden! Die moeten eerst een beetje uit mijn hoofd en op het papier. Dus ’s avonds pas aan het Weekendje weg verder.

Ik sluit af met 4560 woorden in 5 dagen. Best knap, al zeg ik het zelf. Maar eigenlijk hadden het er natuurlijk 8250 moeten zijn. Oeps… Morgen weer een dag.

6 november

Sporten en zingen, dat is mijn dinsdag. Dus ik zit nu op 5086 woorden. Het goede nieuws is: ik blijf schrijven, elke dag een beetje!

“Sherry?”vraagt Karin. “Ik houd het liever bij whisky. Ik heb altijd een voorraadje in mijn werkkamer liggen. Als het gepeupel dan druk bezig is, doe ik de deur op slot, leg ik de hoorn naast de telefoon en gooi ik mijn benen op mijn notenhouten bureau. En dan vis ik die mooie fles uit mijn lade. Ik doe alsof ik diep, heel diep nadenk, maar in feite staar ik gewoon naar mijn eigen navel. En daarna? Een pepermuntje!”

Mijn tactiek is nu gewoon halverwege het verhaal beginnen. Morgen ga ik misschien wel alvast aan het einde beginnen? Dan weet ik tenminste waar het op uit moet komen…

7 november

Yeeha! Dat gaat even lekker. Na een ochtendje schrijven nu op 7160 woorden. De vijf vriendinnen zijn een avondje stappen. Wat een romantiek! En drama! Voorproefje:

“Wat doe jij nou?” vraagt Karin streng aan Els, die haar glas aan haar lippen zet. “Eén slokje mag toch wel?” vraagt Els. “Nee!” zeggen ze allemaal streng. “Ober!” Karin wenkt. “Heeft u voor haar een…” “Tonic.” zegt Els beteuterd. “Maar mag het wel in zo’n mooi wijnglas?”

 8 november

Donderdag is mijn echte werkdag: drie uur bijles, drie uur aan de slag in het Oude Gemeentehuis. Dat laatste voelt alsof ik weer op kantoor zit. Beetje kletsen en vooral veel schrijven: 1000 woorden erbij. Niet genoeg voor NaNoWriMo, dus dat speldje kan ik wel vergeten, maar eigenlijk kan me dat niks schelen. Want in 8 dagen heb ik 8000 woorden bij elkaar verzonnen.

“Waarom reageer jij ineens zo fel als het over overspel gaat?” vraagt Els aan Sylvia. “Jij was altijd meer het leven en laten leven type, volgens mij.” “Ik snap dat wel,” zegt Tara, spelend met haar servet. “Ik weet niet hoe het bij jullie ziet, maar in mijn omgeving lijkt scheiden wel een epidemie…”

Weekendje weg is in zijn totaliteit nu 22.000 woorden, 37 pagina’s, dus het vordert gestaag. We zijn inmiddels bij de zaterdagavond beland: de meiden leven zich uit in een danscafé (of daarbuiten…). Hoe gaat dat aflopen?

9 november

Bijna 1000 woorden vandaag, maar vooral een heel inspirerend gesprek met een theaterdier. Ze wil graag weer meer toneel gaan spelen, maar is op zoek naar gelijkgestemden en een structuur. Bij mij draaien de radertjes: aan wie zou ik haar kunnen koppelen? En wat zou ik graag een origineel stuk willen schrijven voor getalenteerde kennissen en vrienden. Dat gaat vast een keer lukken, hopelijk in 2013.

10 november

Ik kwam moeilijk op gang na een meidenavondje in de kroeg. Daar wel weer genoeg stof opgedaan. Misschien kan ik het nog gebruiken bij het beschrijven van hún avondje stappen? Totaal score na 10 dagen: 9500 woorden.

Hij loopt terug naar de bar, waar een vriend van hem met een meisje staat te flirten. Over haar hoofd heen, ontmoeten ze elkaars blik.  Hij kijkt hem nieuwsgierig aan. En? Succes? vragen zijn ogen. Vic schudt zijn hoofd. “Opvliegers, ofzo.” zegt hij. En het is maar goed dat Els dat niet hoort.

11e vd 11e

Ik begon aan mezelf te twijfelen, want als ik het vergelijk met de boeken die ik lees, zijn mijn zinnen wel heel kort en kun je ook best spreken van veel geblabla en simpele gedachtestromen. Maar nu ben ik gisteravond in een boek van Roddy Doyle begonnen (de held die ons “The Commitments” schonk) en heb ik wat directe, simpele?, schrijfstijl betreft een gelijke ontdekt. Al wil ik natuurlijk niet beweren dat ik mezelf aan hem kan meten…  Toch ga ik enigszins gerustgesteld stug verder op de ingeslagen weg. De enige twijfel die ik nu nog heb is of ik niet één hoofdpersoon moet kiezen, in plaats van vijf. En dan geef ik zelf momenteel de voorkeur aan Sylvia. En jij?

12 november

Dit gaat de goede kant op. Sylvia is met haar Roderick in de bestelbus beland en komt daar voorlopig niet meer uit. Iris krijgt een bijzonder onaangename verrassing als ze op de slaapkamer komt. Tara spoelt haar ellende weg onder de douche en Karin en Els, die staan erbij en kijken ernaar.

Karin kijkt mee naar de rekening. “Hè? Dit klopt niet hoor, die cocktails zijn niet van ons.” De barvrouw is onverstoorbaar. “Dat meisje hoorde toch bij jullie?” Els en Karin kijken elkaar aan. “Tara?”

En zo gaan we richting de 12.000 woorden! Dat is toch even snel gerekend: 1000 woorden per dag :).

16 november

Ik wil geen smoesjes verkopen, maar ik ben geveld door een zware verkoudheid. Dat betekent niet dat  ik helemaal niet verder schrijf, maar wel dat dat op de meest onmogelijke tijden gebeurt. Vannacht lag ik om half 2 nog wakker, toen ben ik toch maar even verder gegaan met Weekendje weg. Resultaat?

Ik denk: ik check even hoe het met het aantal woorden zit na de koortsachtige schrijfsessie van afgelopen nacht/vanmorgenvroeg, maar ook mijn Google Drive heeft blijkbaar een zware verkoudheid…F*ck! We gaan verder waar we drie dagen geleden waren…12.000 woorden. Dit moet ik even verwerken… ik duik met paracetamol onder de wol en overdek the glory of writing in the cloud…en het maken van regelmatige back-ups.

Na deze tegenslag heb ik de draad weer opgepakt. Weekendje weg is bijna af en ligt nu (februari 2013) bij enthousiaste proeflezers. Wordt vervolgd!