Nu is het klaar! Ik ga niet meer zitten sippen over het weer. Ik ga niet meer kijken wat de meerjaarsgemiddelden zijn voor vandaag. Want het is zoals het in en het giet zoals het giet. En reken maar dat het giet.

Summerjam

Toch wil ik graag een herinnering aanhalen, aan lang, lang geleden. Tien jaar om precies te zijn. Ik was hoogzwanger van onze middelste zoon en geloof het of niet: mijn hele zwangerschapsverlof, van eind april tot eind augustus was het prachtig mooi weer. Misschien wel een beetje tè. De zomer van 2003, wie herinnert zich die niet? “(This ain’t nothing but a) Summerjam” schalde uit alle radio’s.

Melkflessen

Zelf vond ik het, zwaar als ik was “with child”, trouwens vaak te warm. Ik zocht verkoeling in het enige schaduwhoekje in onze tuin. Later stond daar ook vaak de kinderwagen. En misschien moet onze Polle daarom niet zoveel van het zomerzonnetje hebben. Op een zonovergoten dagen gaat hij liever met een boekje of muziek in een koel hoekje binnen zitten. Als ik heel eerlijk ben, was ik vroeger precies hetzelfde. Alle kindertjes uit de buurt hadden een bruine toet en ik was zo’n bleek bekkie, met melkflessen.

Groenexplosie

Nu is dat anders. Wij hadden het geluk in de meivakantie naar Toscane te kunnen. En daar lagen we dan heerlijk relaxt bij het zwembad of we wandelden hijgend en puffend langs de olijfbomen. Met af en toe een stortbui voor het stof was het daar prima uit te houden. Op het moment dat we van huis gingen, was alles in Nederland nog kaal met hier en daar een veelbelovende zweem van groen in de bomen. Maar na de vakantie werden we vergast op een explosie van geurige bloesem en verblindend bladgroen. Wat een overvloed!

Sippen

Niet meer sippen. Ik negeer de regen, wind en kou en ga ik naar buiten. Ik geniet van de vogels die vol optimisme blijven fluiten. Ik wacht op wat komen gaat. Want al zit dat verlof er niet meer in, ik reken op vier maanden mooi weer. En wel vanaf nu!