Soms heb ik als ondernemer een stevige schop onder mijn kont nodig. En die heb ik de afgelopen weken gekregen. Het doet even pijn, maar zette mij en mijn bedrijf wel weer in beweging.
Wat doe je veel!
Vaak proef ik in deze uitroep bewondering. En daar laaf ik me aan.
Wat doe je leuke dingen!
Ik straal als mensen dat zeggen, vooral als er iets van afgunst in doorklinkt. Vervolgens stort ik me weer even op alle sociale media en deel de leuke dingen die ik doe in de hoop dat iemand het ziet en denkt: Nou, misschien kan zij ook wel dit of dat voor me aanpakken. En als de hulpvraag dan komt, weeg ik serieus af of het bij me past en of ik de kwaliteit kan bieden die van me gevraagd wordt. Daarna bepaal ik na veel wikken en wegen mijn prijs. Zo is mijn portfolio ontstaan. Daardoor is het zo divers. Klinkt het vaag en onzeker? Ja, dat is het eigenlijk ook wel.
Nekharen
De businesscoach die ik sprak tijdens een Zoomseminar noemde het een ‘per-ongeluk-bedrijf’. Daar dacht ik van alles van. Ik beaamde het, vond het creatief klinken, lekker eigenwijs en daar hou ik van. Ik schreef er in een ander blogbericht al eens over. Maar tegelijkertijd gingen mijn nekharen ervan overeind staan, werd ik kleiner door de negatieve connotatie. En dat allemaal met één woord, in plaats van met twee pillen. Wat zijn woorden toch krachtig!
One pill makes you larger, and one pill makes you small
Jefferson Airplane – White Rabbit
Geld verdienen
Een ‘per-ongeluk-bedrijf’ klinkt leuk voor iemand die:
- zichzelf niet zo serieus neemt,
- een sterke aversie heeft tegen verkopers,
- creativiteit hoog in het vaandel heeft staan,
- planningen wantrouwt,
- een haat/liefde relatie heeft met geld en geld verdienen.
Voor mij, dus. Maar ja, zo’n bedrijf levert ook een ‘per-ongeluk-resultaat’ op. Soms zit het mee, soms zit het tegen. En als het meezit en ik een mooie factuur kan sturen, ben ik dolblij. Is het even wat rustiger, dan ga ik twijfelen aan mezelf. Is het schrijven, vertalen, lesgeven nu werk of is het een uit de hand gelopen hobby? Zal ik toch maar een baan ernaast gaan zoeken? Tja, wie zichzelf niet serieus neemt, zal ook niet serieus worden genomen door anderen.
Stip aan de horizon
Maar nu wordt het dus tijd om volwassen te worden. Tijd voor een plan, voor een planning, voor een stip op de horizon, een begroting en een actieve houding. Niet afwachten, maar aanbieden. Daarbij voel ik aan alle kanten weerstand. Hoe kan ik een planning maken als de tijden zo onzeker zijn? En het schrijven van mijn roman, prentenboek, musical, verhalen is toch ook werk? Heb ik daar nog tijd voor als ik veel direct betaalde opdrachten heb? Wie ben ik eigenlijk dat ik denk dat iemand op mijn werk zit te wachten? Vragen die ik nu maar eens opzij moet schuiven. Na tien jaar dobberen is het tijd voor een ‘per-ongeluk-expres-bedrijf’.
Maar bij dat volwassen worden kan ik wel een steuntje in de rug gebruiken. Zoek je dus iemand die effectieve en creatieve teksten kan schrijven of iemand die je kan helpen jouw teksten (welke teksten dan ook) te laten werken, neem even contact op! En anders kom ik natuurlijk met alle overtuigingskracht die ik in me heb naar jou!
Pingback: Uitgever van Cheeta en Slo! - Wat is jouw verhaal?