Ik heb een haat/liefde verhouding met sociale media. Ik besteed een groot deel van mijn leven in het virtuele. Dat begint meestal met eventjes Facebook checken en eindigt, altijd later dan gepland, met het bekijken van filmpjes op You Tube, het doorklikken naar links over gezond eten, duurzaam leven, schrijftips, zakelijk gebruik van social media of grappige fotografische of filmische trucjes. Het voelt soms als zonde van je tijd, vaker als puur entertainment en regelmatig als een verrijking. Er zijn zoveel dingen die ik niet zou weten als ik niet actief zou zijn op allerlei platforms. Uitdagingen die ik nooit zou zijn aangegaan zonder oproepen op Facebook of Twitter. En daarnaast is het voor mij een vervanging van het televisiekijken en dan wel op tijden dat het mij uit komt. Mijn nieuws haal ik van internet, mijn vermaak haal ik van internet, veel van mijn kennis haal ik van internet en als het even kan, link ik de opgedane informatie ook nog (via sociale kanalen) door naar mijn (zakelijke) contacten.
Risico’s
En dan word je wel eens opgemerkt. Ik werd gevraagd om basisschoolleerlingen wat meer te leren over sociale media. En aangezien ik er niet het type naar ben om snel nee te zeggen, stemde ik toe. Een paar weken later vroeg ik me in paniek af waar ik aan begonnen was. Er is namelijk zo veel! Waar moet ik beginnen? En wat moet ik ze leren? De negatieve aspecten dringen zich al snel op: kinderen die gepest worden via What’s app en Twitter, gezellige vakantiefoto’s op Facebook die worden gebruikt door kinderpornoten, identiteitsfraude, spam, reclame, privacyschending, filmpjes en teksten die je toekomstige werkgevers straks niet zo grappig meer gaan vinden. Wat een narigheid! En dan heb je nog de gezondheidsrisico’s: constante blootstelling aan wifi straling is funest voor de kinderhersentjes en de huidige overload aan informatie maakt iedereen ziek.
Onbevangen
Is het dan wel verstandig om kinderen wijzer te maken op dit gebied dan ze al zijn? Dat denk ik wel. Ze zitten er namelijk al. Op internet, op sociale media. En meer dan je denkt of misschien wel vreest. De angsten en aversies die veel ouders nog hebben ten opzichte van de nieuwe media zijn bij kinderen totaal niet aanwezig. Onbevangen storten zij zich in nieuwe contacten, nieuwe games en nieuwe kansen om hun creativiteit tot uiting te laten komen. Ze posten filmpjes, foto’s en verhalen. Zonder stil te staan bij de gevolgen. Dat is dus een reden om juist wel nu met sociale media voor kinderen aan de slag te gaan. Niet verstoppen omdat je het zelf eng of gevaarlijk vindt, maar juist de uitdaging aan gaan. Kijk wat je kind aan het doen is op die tablet. Vraag waarom ze een onbekende als vriend hebben geaccepteerd en wat er nu zo leuk is aan minecraft, Inazuma of weer een Loom filmpje. En laat ze weten dat er zoiets als cyberpesten en cybercrime bestaat.
Mogelijkheden
Ik voel me wel eens schuldig als ik even afwezig ben, omdat ik mijn Facebookpagina check en doorlink naar informatie op de tablet. Ik weet hoe lastig het kan zijn om te stoppen. Daarom is het handig om niet alleen maar interesse te tonen in hun schermgedrag op het moment dat ze moeten afsluiten, maar juist erin te duiken als ze er midden in zitten. Niet alleen de negatieve aspecten benadrukken, maar juist ook mee zoeken naar de ongekende mogelijkheden die sociale media ons geven. Dat probeer ik in mijn workshop te laten zien.
Ik heb een haat/liefde verhouding met sociale media en ik ben niet de enige lees ik op Mijn kind online. Ik heb ook een haat/liefde verhouding met chocolade. Maar dat is voor een andere keer.