Tijd is een vreemd ding.
Soms vliegt het, soms kruipt als een slak zo traag.
Soms lijkt het alsof het verdwijnt, als sneeuw voor de zon.
Leeftijd is een vreemd ding.
Het past zich aan aan je omgeving, als een kameleon.
Vijfentwintig jaar na dato is er niets veranderd.
Op het eerste gezicht zie je rimpels en grijze haren, maar naarmate de tijd verstrijkt zie je elkaar zoals je vroeger was. Je bent weer zestien of zeventien.
Dan kom je weer thuis, geef je man en kinderen een kus en stap je weer in die andere dimensie, de tegenwoordige tijd.
Tijd bestaat niet.
Leeftijd bestaat niet.
Er is alleen nu en soms is dat vroeger, soms later.