Uitstelgedrag? Nee, bedenktijd!

Op mijn to-do-lijstje prijkt al een aantal dagen een opdracht die ik maar voor me uit blijf schuiven. Ik ben gevraagd om teksten voor een nieuwe website te redigeren. Prima, natuurlijk. Dat is tenslotte mijn werk. Waarom dan toch dit uitstelgedrag?

Een makkie

Bij het beoordelen van de bestaande teksten en het bepalen van mijn prijs, dacht ik nog: “Dat is een makkie, want de teksten zijn al best goed. Ze lopen lekker, ze zijn duidelijk, er staan geen rare taalfouten in.” Maar nu ik al een paar keer een aanzet heb gemaakt met deze klus, blijkt dat de huidige kwaliteit van de teksten het werk alleen maar lastiger maakt. Het is het namelijk ‘nog net niet’. En dan heb ik echt wel even tijd en inspiratie nodig om het juist ‘net wel’ te maken.

Hapklare alinea’s

Om eerlijk te zijn is het soms gemakkelijker om te beginnen met niets, met wat krabbels vol taal- en spelfouten of juist met een grote lap tekst. In dat laatste geval is een kleine verandering namelijk al heel effectief. Je deelt de tekst op in hapklare alinea’s, zet er wat mooie kopjes boven, haalt de spelfouten eruit, vervangt jargon door algemeen begrijpelijk Nederlands en klaar is Kees. Of je begint gewoon met schrijven, waardoor je direct al je stempel op een tekst zet. De verbeteringen zijn direct goed te zien, de klant is tevreden en ik ben ook weer blij dat ik zulk mooi, nuttig werk heb.

Hoe pak ik het aan?

Maar in dit geval is het me niet in één keer duidelijk hoe ik de teksten beter kan maken. Ze kunnen beter, dat zie ik ook wel. Ze kunnen nog pakkender, aansprekender, persoonlijker. Maar hoe pak ik het aan? Met deze vraag kan ik echt een paar dagen rondlopen. Het lijkt op zo’n moment of ik niets nuttigs doe en alleen maar uitstel. Intussen weet ik uit ervaring dat het uiteindelijk wel weer goed komt.

Bedenktijd

Na een aantal dagen broeden zal ik pen en papier of laptop erbij pakken en de tekst er in één keer uitgooien. Is dit de inspiratie waar iedereen het altijd over heeft, waar je afhankelijk van bent om te kunnen schrijven? Nee, het is de uitkomst van een heel proces dat ongemerkt in mijn hoofd plaatsvindt. Waarbij allerlei zaken ineens in elkaar blijken te passen: kennis, ervaring, terminologie. Pas als de puzzel af is, komt de tekst er uit en blijkt uitstel best effectief te zijn. Soms kost schrijven gewoon wat meer bedenktijd.

Herkenbaar? Of laat  je het puzzelen graag aan  mij over?