Hè, heerlijk. Een nieuwe Nederlandse serie die sprankelt en af en toe schuurt. Met mooie karakteriseringen, beetje stereotype (maar dat mag in de eerste aflevering als iedereen wordt geïntroduceerd) en goede dialogen. Maar vooral ook mooie details. Ligt dat aan mij, of herken ik onderhand de originele handtekening van veelschrijver Maarten Lebens? Co-auteur en regisseur Paula van der Oest schreef en regisseerde onder andere Tiramisu en Zus en Zo: ook sprankelend, herkenbaar en met wat schurende randjes.
Een van de hoofdpersonen is Guusje, de hoofdredacteur van vrouwenblad Zij, een lomp lopende, kettingrokende, vermoeid kijkende, haar taak heel serieus nemende Anneke Blok. Ze doet me waarschijnlijk niet geheel toevallig denken aan oud-hoofdredacteur en oprichter van Opzij, Ciska Dresselhuys. Detail: op één van de covers van Zij staat een foto van de huidige hoofdredacteur van Opzij: Margriet van der Linden.
Het feministische blad zit in de financiële problemen en de uitgever weet wel wie hier redding moet brengen: David Vogel, een man! Deze David geeft hier zelfs ongewild zijn vakantie voor op. Nog zo’n prachtig detail: man staat bij volgepakte auto, vrouw en peuter lopen de trap af (hoera we gaan weg!), terwijl uitgever komt vertellen dat man over een half uur op kantoor moet verschijnen. Geen scène tussen David en zijn vrouw, geen huilend kind, maar alleen vaag op de achtergrond die twee die volkomen onwetend de trap afkomen. Je voelt het kleine drama dat gaat volgen. Dat schuurt!
Sinds “Het Schaap…” heb ik Georgina Verbaan als comédienne heel hoog zitten. En ook in deze serie zorgt ze voor de komische noot. Ze is de moderne feministe die wars is van tuinbroeken, die haar make-up bijwerkt als er een man op de redactie verschijnt en van sokken ruilt met haar one-night-stand. En die natuurlijk eigenlijk hunkert naar een vaste relatie. (“Ik zou het niet weten, ik heb nooit een relatie gehad”.) Tamar van den Dop (Zwarte Sneeuw) staat voor de lesbische feministe die in een relatiecrisis zit met haar partner. Waarschijnlijk wil zij een kind en zij (nog) niet? We gaan het zien in de volgende delen. Viggo Waas, de vrijgevochten kunstenaar die zijn entree op de redactie maakt met Georgina’s sokken aan, gaat hier vast een belangrijke rol in spelen. En dan Dunya Khayame, de allochtone feministe, de meest strijdbare van allemaal, die de seksreportage van Georgina helemaal niets vindt. Zei ik al dat het enigszins stereotype was? Het levert in ieder geval genoeg drama tussen de personages op.
Ik kijk uit naar de volgende afleveringen! Maar mag ik wel even zeggen dat ik de titel echt vreselijk vind?!