Op zaterdag 12 juni is het zomerfestival Ode aan Midden-Delfland van start gegaan. Alle culturele en creatieve activiteiten in Midden-Delfland in 2021 worden hierin onder de vlag van het Cultuurplatform gebundeld. De aftrap was in ’t Woudt en daar mocht ik mijn eigen ode voorlezen en het prentenboek Cheeta en Slo, wat tenslotte een ode is aan Cittaslow Midden-Delfland, even in het zonnetje zetten.
Dit was mijn ode:
Midden-Delfland Wandelland
Ik ben aangestoken door het wandelvirus. Het afgelopen jaar doorkruiste ik Nederland te voet van west naar oost en van noord naar zuid. Ik heb veel mooie plekken gezien. Wat ik vooral heb gemerkt, is dat een route op een kaart niets zegt. Kaarsrechte paden tussen vaarten en doorgaande wegen blijken uitdagende graspaden langs knotwilgen met hekjes en andere obstakels die de sleur van het stappen doorbreken. Kronkelpaden door het bos vallen tegen, ze zijn niets anders dan geasfalteerde fietsroutes langs eentonige grove dennen of eikenbomen. Je weet pas hoe een route is, als je hem aflegt.
Van Midden-Delfland kun je je ook afvragen wat dat nu te bieden heeft: wat polders tussen industrie en stad, dat is toch een saaie groene vlakte met altijd en overal tegenwind? Maar als je de paden gaat lopen of vaarwegen gaat bevaren zie je hoe afwisselend het landschap is en hoeveel er te zien, te ruiken en te horen valt. Hoe hoog en geurig het fluitenkruid, hoe rood de klaprozen, hoe luidruchtig rietzanger en grutto.
Mijn angst om te verdwalen op plekken die ik niet ken is niet meer zo groot als toen ik kind was, maar toch vind ik het fijn om ver te kunnen kijken. Om de windmolens langs de Nieuwe Waterweg te kunnen zien, de iconische EWI toren van de TU Delft, de Euromast en de kerk van ’t Woudt. Weten waar je staat en hoever je nog moet. En ondertussen genieten van schoonheid op de vierkante meter. Van jonge boomkruipers op een boom, van biddende valken in de lucht en een enkele kruisende groene specht.
Na iedere wandeling waar dan ook ben ik blij weer in dit gebied terug te keren. Ik hoef mijn huis maar uit te stappen en sta in een enorme achtertuin, een wereld op zich, die er met ieder seizoen weer anders uit ziet, maar altijd zijn bekoring heeft.
En die tegenwind? Die voel je alleen op de Zuidkade.
